73.000 ton, zoveel verse groenten en fruit worden internationaal verhandeld, dat is zowat vijf procent van de volledige wereldproductie. De ontwikkelingslanden tekenen voor de helft van dat volume, maar slechts voor een derde van de waarde.
De helft van alle groenten worden geteeld in China, en 16 procent van al het fruit. Daarvan wordt procentueel nog minder geëxporteerd, slechts één procent van de groenten en twee procent van het fruit. Maar de groeicijfers zijn indrukwekkend, in 2003 maar liefst dertig procent meer export van verse groenten en fruit. Dat brengt het land nu al op de tweede plaats onder de ontwikkelingslanden voor de uitvoer van appels en peren.
Kenia bezet de mondiale koppositie betreffende de export van groene bonen. Na thee leveren groenten en fruit dit land het meeste inkomen op. Niet te verwonderen want de uitvoer van groenten steeg in tien jaar van 26.000 tot 46.000 ton en voor fruit ging het van 11.000 naar 20.000 ton. Maar er is een keerzijde. Kleine boeren vallen uit de boot. In 1992 waren ze nog goed voor driekwart van die export, zes jaar later amper voor een vijfde.
Dit fenomeen van de marginalisering en uitstoot van kleine producenten is wereldwijd. Een verwant fenomeen is dat van concentratie, steeds minder en steeds grotere bedrijven beheersen de hele keten, van productie tot handel en verkoop. En wat daarmee samengaat, is een neerwaartse druk op de prijzen, zeker voor de armste en kleinste producenten.
Bron: Who reapes the fruit? Critical Issues in the Fresh Fruit and Vegetable Chain
http://www.somo.nl/html/paginas/pdf/Who_reaps_the_fruit_june_2006_NL.pdf
