Vele Afrikaanse landen hebben hun diaspora, inwoners die elders in de wereld leven en werken. Neem Burundi, een land in Centraal-Afrika met een ongemakkelijk verleden.
De oude relaties met België maken het tot een emigratieland waar nu zowat 7.500 Burundezen wonen. In de loop van de laatste tien jaar vestigen Burundezen zich ook in Europese landen als Nederland, Frankrijk en Zwitserland.
Na de genocide van 1972 kwam een eerste vluchtelingenstroom op gang naar de buurlanden, een stroom die doorsijpelde tot in Europa en Noord-Amerika. De stroom naar Europa versnelde na het uitbreken van de burgeroorlog in 1993. Bijna allemaal komen deze vluchtelingen uit de steden. En ze verbreken nooit helemaal de banden met het moederland.
De Burundese diaspora heeft een rijk verenigingsleven, waarbinnen dezelfde scheidslijnen spelen als in Burundi zelf. Er is een neiging tot radicalisme. In Burundi zelf zit onder de geschilpunten altijd een laag gedeeld dagelijks leven. In Europa was ten tijde van de burgeroorlog geen enkel gedeeld leven tussen Burundese Hutu en Tutsi. Gelukkig zet de dooi die in Burundi heeft plaatsgevonden zich nu ook door bij de Burundezen in het buitenland.
Er zit veel deskundigheid in de diaspora, kennis, vaardigheden en ervaring die Burundi nodig heeft. Maar de terugkeer van ballingen blijft ook na de verkiezingen van 2005 gering.
Uit het nieuwe Burundi landenboek, auteur Kris Berwouts, 129.p., klik voor meer informatie
http://ikwilniet.org/bestelformulieren/bestelformulier_landenreeks.htm
