De ecologische crisis met o.a. de klimaatverandering is al meer dan 40 jaar aangekaart, de roep om duurzaamheid is al meer dan 25 jaar oud. Maar het internationale leerproces verloopt traag, tergend traag. Elke zogenaamde klimaattop onttoverde zichzelf in een nieuwe aanslag op onze toekomst.
Om een zoveelste zekere mislukking van de nieuwe klimaattop in Parijs te voorkomen, omarmde men de aanpak van éénzijdige stappen die Pala al in 2009 bepleitte. De deelnemende landen zijn uitgenodigd om nog voor de start van de conferentie te vertellen wat zij concreet gaan ondernemen tegen klimaatverandering.
En ziedaar, op dit ogenblik staat de teller op 154. De Europese Unie gaat voor 40 procent minder broeikasgassen in 2030 ten opzichte van 1990. Japan ambieert dan 26 procent minder in vergelijking met 2013. Canada en Australië, geruime tijd twee heel koele minnaars van klimaatactie, mikken in 2030 op respectievelijk min 30 en tussen min 26 en min 28 procent. Hun referentiejaar is 2005. Zelfs de Verenigde Staten en China hebben hun ambities laten weten. De VS wil de uitstoot van 2005 al in 2025 met 26 tot 28 procent naar beneden. China voorziet zijn uitstootpiek in 2030 maar wil tegen dan de CO2 intensiteit van zijn welvaartsproductie met bijna twee derde reduceren.
Als al die landen nu ook nog de daad bij het woord voeren, levert dat tegen het eind van deze eeuw naar schatting 3 °C temperatuurstijging op. Dat is in elk geval merkelijk beter dan zonder ingrijpen. En het zou betekenen dat er voor het eerst op zowat mondiale schaal een klimaatpolitiek wordt gevoerd, of toch iets wat daar begint op te trekken.
Tot daar het goede nieuws. Want die 3 graden Celsius opwarming is natuurlijk nog veel te veel. De zee zal vervelend gaan stijgen en tal van vruchtbare, dichtbevolkte delta- en kustgebieden terugnemen. Vele kust- en havensteden, waaronder agglomeraties als New York, Shanghai, Mumbai en Londen – en nog dichterbij Amsterdam en Antwerpen - worden volop overstromingsgebied. Vooral in ontwikkelingslanden ondervindt de landbouw zware hinder en geraakt de voedselproductie in ademnood. Ziektes krijgen meer speelruimte, net als natuurrampen. Wie is verbaasd dat ook migratie en vluchtelingenstromen een ferme duw in de rug zullen krijgen?
Dirk Barrez
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier
Bronnen
Klimaattop Parijs | COP 21 - klik hier
Klimaattop Parijs – bijdrage per land in strijd tegen klimaatverandering
Intergovernmental Panel on Climate Change - IPCC
Even opfrissen - Het moet anders na Kopenhagen. Eénzijdige stappen zijn nodig
Lees ook - Ontwikkelings- en milieuwereldje moeten uit hun cocon
