Accueil

De democratie bijt in haar eigen staart. Media en Trump

De journalistiek hoort de waakhond van de democratie te zijn. Ze koestert graag dat beeld. Maar is dat terecht? In de opgang van Trump en andere populisten stemt het optreden van vele media en journalisten tot nadenken. Ze maken dat leugens van alle schermen spatten, en ogen en oren van vrijwel alle burgers teisteren.

Verklaring der rechten en plichten
van de Journalist (1971)

Hoeveel media en journalisten boden zich
op een dienplaatje aan voor Trump?

Er rijzen voor hen een pak vervelende maar voor de samenleving en de democratie allerbelangrijkste vragen.

Hoeveel media en journalisten hebben aandacht besteed aan tweets en uitspraken van Trump… terwijl deze tal van onwaarheden bevatten en dus nieuwsONwaardig waren?

Hoeveel hebben deze onwaarheden als ‘nieuws’ gepresenteerd aan lezers, luisteraars, kijkers… terwijl het geen nieuws was?
Erger nog, hoeveel hebben aldus leugens verspreid en vrij baan gegeven in de samenleving. Hoeveel hebben op deze wijze de democratie vergiftigd?
Hoeveel boden zich zo op een dienplaatje aan voor Trump en fungeerden de facto als een Trump medium? Zelfs in die mate dat deze miljardair eigenlijk niet hoefde te betalen voor zijn propaganda want die belandde door zoveel collaboratie gratis in alle nieuwsformats. Het is de samenleving en de democratie die ze heel duur betaalt.

En dus heeft de samenleving het recht en de plicht om ook deze cruciale vraag beantwoord te zien. Hoeveel – en wie? - verloren in deze campagne eigenlijk het recht om zich nog langer journalist te mogen noemen? Want, het zal u misschien verbazen, journalisten hebben een deontologische code die hen deze handelingen verbiedt.

Welke onderzoeker, of journalist die naam waardig, gooit zich nu op het beantwoorden van al deze vragen? De echte journalistiek en de democratie in de Verenigde Staten, Europa en elders kunnen er alleen maar beter bij varen.

Dirk Barrez - hoofdredacteur van Pala.be en auteur van het pas verschenen boek Transitie. Onze welvaart van morgen

Lees over deontologische code journalistiek
Verklaring der rechten en plichten van de Journalist (1971)
Code van journalistieke beginselen (1982)
Code van de Raad voor de journalistiek (2010)

Lees ook
Vrijhandel of protectionisme? Debat haalt VS presidentsverkiezingen
Een democratische samenleving koestert betrouwbare media
Media brengen slecht nieuws

Uw doordachte reacties zijn heel welkom op het emailadres infoATpala.be

Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier

Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulierklik hier

Lees ook

UITVERKOCHT Van eiland tot wereld. Appèl voor een menselijke samenleving

cover Van eiland tot wereld. Appèl voor een menselijke samenleving

van Dirk Barrez

UITZONDERLIJK AANBOD 12 EURO i.p.v. 19 - verzending inbegrepen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.

12,00 €

Van een nieuwe Ikea en de jobs van General Motors: de jacht op goedkope arbeid woedt heviger

Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.

Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.