Home

Deze oorlog is een misdaad tegen de staat Israël, zegt Uri Avnery van Gush Shalom

In elke oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer, zegt een spreekwoord. In de recente oorlog rond Gaza is dat helaas niet anders. Een stem die we zelden of nooit te horen krijgen in al het propagandageweld is die van de radicale Israëlische vredesbeweging, zoals Gush Shalom. Al jaren is Uri Avnery een onvermoeibare criticaster van de Israëlische regeringspolitiek, ook van de zogenaamde vredespolitiek die vooral in kringen van de Arbeiderspartij wordt beoefend en die de huidige militaire aanpak van Gaza mee ondersteunt met het argument dat het de enige mogelijke oplossing is voor het veiligheidsprobleem van Israël.

Avnery vindt het onbegrijpelijk dat de westerse media zo gemakkelijk de Israëlische staatspropaganda overnemen en nauwelijks oog hebben voor de Palestijnse visie of de dagelijkse manifestaties van het vredeskamp helemaal negeren. De huidige militaire krachtverhouding ligt waarschijnlijk op één tegen duizend, schrijft Avnery: een van de meest gesofisticeerde legers ter wereld tegen enkele duizenden licht bewapende Hamas-strijders in een overbevolkte regio. Toch wordt er in de media precies gesproken alsof het om een strijd van gelijke militaire kampen gaat. Dat Hamas Qassam-raketten afvuurde op Israëlische dorpen als gevolg van de totaal onhoudbare blokkade waarin de Gaza-strook nu al maanden wordt gewurgd, ontgaat blijkbaar de media.

Israël kan deze oorlog onmogelijk winnen, schrijft Avnery, maar het is zeker dat Hamas hem niet kan verliezen. De strijders gebruiken de bevolking niet als schild - zoals de propaganda graag vertelt -, maar zijn uitgegroeid tot de helden van Gaza, diep geworteld in het sociale weefsel van de onderdrukte gemeenschap. En bij elke Israëlische bom op een burgerdoelwit wordt de positie van Israël in de hele Arabische wereld weer een beetje verzwakt. Uiteindelijk zal deze humanitaire catastrofe een misdaad tegen de staat Israël blijken te zijn, vindt Avnery.

Al maanden weigeren jonge Israëlische mannen en vrouwen om legerdienst te vervullen in het Israëlische leger. Velen brachten al enkele weken in de gevangenis door, maar zijn nu nog meer vastbesloten om door te gaan met hun acties. Vorige week verscheen een oproep van reservisten in de krant Ha'aretz om te weigeren deel te nemen aan de slachtpartij tegen burgers in Gaza. De autoriteiten doen er ondertussen alles aan om dit soort acties te verzwijgen en het voor te stellen alsof heel de Joodse gemeenschap als één blok achter de oorlogspolitiek van Barak staat. (JVC)

Websites

Klik voor Gush Shalom: standpunten van Uri Avnery

Andere Israëlische vredesstemmen

www.kibush.co.il

www.btselem.org

Klik voor VN-agentschap voor Palestijnse Gebieden

Klik voor Want to End the Violence in Gaza? Boycott Israel door Naomi Klein

Klik voor Dienstweigeraars in het Israëlische leger

Regio's: 
Landen: 

Lees ook

Zonder Europese militaire bases was oorlog in Irak, Afghanistan of Tsjaad onmogelijk, zeggen vredesactivisten

Met de enorme media-aandacht voor de als ‘historisch' bestempelde Amerikaanse presidentsverkiezingen overheerst al te vaak het beeld dat alleen de Verenigde Staten verantwoordelijk zouden zijn voor de oorlogsvoering in landen zoals Irak of Afghanistan. Maar ook Europa herbergt een uitgebreide militaire interventiemachine die noodzakelijk was - en nog altijd is - om die oorlogen gaande te houden. Onder de slogan ‘Oorlog vertrekt vanuit Europa' willen vredesactivisten daarom op 14 en 15 november in heel Europa de militaire interventiestructuur zichtbaar maken en de wereldwijde interventies aanklagen.

Vredesactie klaagt Belgische betrokkenheid bij oorlogen in Irak en Afghanistan aan

Hoe voelt het om te weten dat we met de trein rijden over dezelfde rails waarlangs het Amerikaanse leger materieel vervoert waarmee het ten oorlog trekt in Irak of Afghanistan? Die vraag stelden actievoerders van Vredesactie op 9 en 10 november, het weekend waarop we Wapenstilstand herdenken, aan treinreizigers en NMBS-personeel op tientallen stations in België. Want de voorbije jaren werden de Belgische spoorwegen en havens regelmatig gebruikt voor het transport van Amerikaans wapentuig naar het oorlogsgebied. De Belgische regering toonde zich in 2003 een tegenstander van de oorlogspolitiek van president Bush, maar legt deze wapentransporten geen strobreed in de weg. Ze verklaart gebonden te zijn aan de ‘geheime' NAVO-akkoorden uit 1971 met bondgenoot de VS.

Pro-interventielobby trekt maar geen lessen uit Irak: Iran, Soedan,...

De recente uitspraken over Iran van de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Bernard Kouchner, klonken als een regelrechte oorlogsdreiging aan het adres van Teheran. De reacties in het Midden-Oosten waren unaniem zeer negatief, uitgezonderd van Israël, het enige land in de regio dat over kernwapens beschikt. Zelfs een oorlog van enkele Europese landen zonder instemming van de VN-Veiligheidsraad zou te overwegen zijn, vindt Kouchner, om koste wat het kost te voorkomen dat Iran ooit over een atoomwapen zou beschikken. Wie nog geloofde dat dergelijke gevaarlijke onzin alleen maar uit het brein van een Amerikaanse neocon kan ontspruiten, moet dringend zijn mening herzien.