Neen, u weet wel beter, of althans uw meer rationele kant. Als een (min of meer) bekend persoon zich uitlaat over een reiservaring, game, restaurant, app of wat dan ook, is de kans reuzegroot dat dit niet belangeloos is.
Betekent het Newsmonkey-debacle het einde van crowdfunding? Peter Bosmans hoopt van niet. Het model biedt zowel de ondernemer als de burger voordelen, maar dan moet de onderneming de inspraak van haar geldschieters wel een beetje ernstig nemen. Een investeringsconstructie zoals die van Newsmonkey, waarbij de kleine investeerder machteloos toekijkt als een grote speler het project kaapt, is niet het te volgen model voor crowdfunding.
Ondanks minnen blijf de VRT balans positief. Hoe dit grote mediagoed bewaken? Een cruciale vraag voor elke democratie. Daarom, geen paniekzaaierij maar een verkenning van kansen voor onze omroep, ingebed in een medialandschap waarin zowel overheid, privébedrijven als samenleving thuis zijn.
Wereldwijd vormen twitter en andere sociale media voor velen gegeerde wapens om mee naar het publieke strijdperk te trekken. Onder hen ook tal van journalisten. Die sociale mediagebruikers spuien oeverloos veel meningen, soms interessant. En ze spuien ook volop roddels en leugens.
Naar aanleiding van het uit elkaar gaan van PALA en De Wereld Morgen reageerde deze laatste met een bijdrage die medeoprichter Dirk Barrez ettelijke malen vermeldde. De Wereld Morgen weigerde een rechtsgeldig recht van antwoord. Hierbij dus.
In een lange open brief aan Google baas Eric Schmidt vertelt Mathias Dropfner van zijn grote angst voor Google en zijn ongeëvenaarde digitale macht in medialand.
Media moeten in handen zijn van journalisten en gedragen door de samenleving. Dat is wat Dirk Barrez argumenteert in deze bijdrage. Met DeWereldMorgen en Pala.be trachtte en tracht hij ook de daad bij het woord te voegen. Geen makkelijke, wel een noodzakelijke oefening.
Zijn we zo hard op ons hoofd gevallen dat we onze vrijheid van communicatie inleveren bij Facebook en andere zogenaamde sociale netwerksites? Zijn we zo gek deze nieuwe almachtige keizers te laten beslissen over wat wel en niet mag in het samenlevingsverkeer? Zijn we zo dom om te begrijpen dat de nieuwe sociale netwerken helemaal niet zo sociaal of publiek zijn?
