China is meer en meer de fabriek van de wereld. Chinees textiel verovert de hele wereld wat veel werkloosheid veroorzaakt, vooral in ontwikkelingslanden. Maar de Chinese werknemers zijn er niet veel beter aan toe.
Een reportage van Dirk Barrez en Jessie Van Couwenberghe
Fruitplukster, fabrieksarbeider, gezondheidswerker, websitebouwster of postbode, we moeten (bijna) allemaal werken om te leven, niet evident. De globalisering van de economie maakte vele landen rijker, tegelijk groeide de inkomensongelijkheid in de meeste landen. Bedrijven jagen op de goedkoopste en minst beschermde arbeid. Mee door internet besteden ze als nooit tevoren het werk uit in hun mondiale uitzendkantoor. Zo zakt bijna overal het aandeel van de lonen in de welvaart. Dat kan beter? In sommige landen verbetert de positie van werknemers. En de aanpak van milieuproblemen is overal één grote schreeuw om werk. We moeten een economie bouwen die én sociaal is én ecologisch én democratisch.
Wat heeft het voorbije jaar gebracht?
Niet veel goeds, op het eerste gezicht. Onze vertrouwde wereld valt in scherven uiteen, en de nieuwe wereld is er nog niet.
Landen als Indonesië en de Filipijnen zijn ondanks de crisis niet gaan bezuinigen op sociale programma's.
De Argentijnse industrie werd, op aanraden van het Internationaal Monetair Fonds, weerloos uitgeleverd aan de wereldmarkt, het resultaat is catastrofaal.