Accueil

Globalisering en privatisering van de oorlog in Irak bereiken Afrika

Een aspect dat bij de herdenkingen van vijf jaar oorlog in Irak door de media werd verwaarloosd, is de toenemende tendens tot privatisering van de oorlogsvoering. Vooral Amerikaanse privéfirma's doen gouden zaken in Irak en Afghanistan: bewakingsopdrachten, catering van de troepen, heropbouw en bewaking van olie-installaties, transport en ondervraging van gevangenen, enz.
Volgens recente cijfers van het Amerikaanse ministerie van Defensie werken 155.000 burgers in Irak voor dergelijke privéfirma's die taken overnemen van de VS-militairen. Daarvan is 30 procent afkomstig van zogenoemde TCN's (Third-Country Nationals), burgers van landen die niet direct betrokken partij zijn in de oorlog. En daarvoor wordt in toenemende mate gerekruteerd in Afrika. Doug Brooks, voorzitter van International Peace Operations Association, een overkoepelende organisatie van privébewakingsfirma's uit Washington, verklaarde onlangs dat "vele Afrikanen uit conflictgebieden de essentiële ervaring bezitten om goed te kunnen functioneren in risicogebieden zoals Irak". Maar de belangrijkste reden van de Amerikaanse belangstelling voor Afrikaans personeel is uiteraard financieel: Namibiërs zouden bereid zijn te werken als bewakingsagent in Irak voor 550 dollar per maand, terwijl Amerikanen of mensen uit Colombia, Chili of Zuidoost-Azië tot vijf keer meer kunnen verdienen voor een gelijkaardige opdracht. Toch stonden in september 2007 duizenden jonge Namibiërs aan te schuiven voor het rekruteringsbureau van Special Operations Consulting-Security Management Group (SOC-SMG) in de hoofdstad Windhoek. Een bewakingsagent in Namibië verdient gemiddeld 55 dollar per maand en de werkloosheid piekt er met 35 procent. Ook vele SWAPO-oudstrijders uit de bevrijdingsstrijd leven in bittere armoede. Mensenrechtengroepen in Namibië trokken aan de alarmbel en eisen dat de regering maatregelen neemt om aan dergelijke praktijken paal en perk te stellen. De grondwet van Namibië verbiedt burgers dienst te nemen in vreemde legers, maar contracten met privébedrijven die werken voor het Amerikaanse leger in Irak vallen daar strikt genomen niet onder. Alleen Zuid-Afrika heeft een wet aangenomen die alle vormen van rekrutering voor conflictgebieden aan banden moet leggen. Ook de VN-Conventie ter Bestrijding van Huurlingen uit 2001 is compleet voorbijgestreefd omdat er nog wordt uitgegaan van een definitie van de klassieke huursoldaat.
De Oegandese minister van Arbeid, Mwesigwa Rukutana, juichte dan weer toe dat al meer dan 6000 landgenoten een job vonden als bewakingsagent voor Amerikaanse firma's in Irak. Hij vindt dat ze goed worden behandeld en tot 90 procent van wat ze verdienen, komt ten goede aan de achtergebleven families. Dreshak Security Solutions Ltd opende in maart een eigen filiaal in Kampala om de niet aflatende stroom kandidaat-agenten voor Irak beter te kunnen selecteren.

Websites

IRIN: Private Security Firms Look to Continent for Recruits

Oegandese bewakingsagenten voor Irak (The Monitor - Kampala)

Landen: 

Lees ook

Zonder Europese militaire bases was oorlog in Irak, Afghanistan of Tsjaad onmogelijk, zeggen vredesactivisten

Met de enorme media-aandacht voor de als ‘historisch' bestempelde Amerikaanse presidentsverkiezingen overheerst al te vaak het beeld dat alleen de Verenigde Staten verantwoordelijk zouden zijn voor de oorlogsvoering in landen zoals Irak of Afghanistan. Maar ook Europa herbergt een uitgebreide militaire interventiemachine die noodzakelijk was - en nog altijd is - om die oorlogen gaande te houden. Onder de slogan ‘Oorlog vertrekt vanuit Europa' willen vredesactivisten daarom op 14 en 15 november in heel Europa de militaire interventiestructuur zichtbaar maken en de wereldwijde interventies aanklagen.

Pro-interventielobby trekt maar geen lessen uit Irak: Iran, Soedan,...

De recente uitspraken over Iran van de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Bernard Kouchner, klonken als een regelrechte oorlogsdreiging aan het adres van Teheran. De reacties in het Midden-Oosten waren unaniem zeer negatief, uitgezonderd van Israël, het enige land in de regio dat over kernwapens beschikt. Zelfs een oorlog van enkele Europese landen zonder instemming van de VN-Veiligheidsraad zou te overwegen zijn, vindt Kouchner, om koste wat het kost te voorkomen dat Iran ooit over een atoomwapen zou beschikken. Wie nog geloofde dat dergelijke gevaarlijke onzin alleen maar uit het brein van een Amerikaanse neocon kan ontspruiten, moet dringend zijn mening herzien.