Al een halve eeuw is Pakistan een zogenaamde bondgenoot van het Westen, vooral dan van de Verenigde Staten, tegen de communistische Sovjetunie, tegen de inval van die Sovjetunie in Afghanistan, en later tegen de Taliban en andere militante islamitische bewegingen in datzelfde Afghanistan en in het grensgebied.
Onder andere de grote sterkte en rol van het Pakistaanse leger is daarvan een gevolg, het deed er nooit toe of het land een dictatuur was of niet. Het is zelfs niet toevallig dat de hoogtijdagen van de verstandhouding tussen Pakistan en de VS samenvallen met de heerschappij van militaire regimes in Pakistan.
Maar vooral in de jaren negentig stond de relatie op de tocht en kreeg Pakistan steeds meer moeite om steun los te krijgen. Het communisme was verslagen, dus de strategische rol leek uitgespeeld. Bovendien werden de banden tussen de Verenigde Staten en India in deze tijd steeds hechter. India had de economie geliberaliseerd en zijn grenzen geopend voor buitenlandse investeerders. Deze economische kansen wogen voor de Amerikanen zwaarder dan het militaire belang van Pakistan in de regio. Eind jaren negentig dreigde de Amerikaanse steun volledig op te drogen.
In Pakistan ziet men de Amerikaanse vriendschap voor India als verraad. Nu Pakistan wederom belangrijk is voor de Amerikanen in de zoektocht naar terroristen, is de Pakistaanse argwaan groot. Veel vertrouwen dat het land beloond zal worden voor zijn inspanningen in de strijd tegen het internationale terrorisme, bestaat er in Pakistan niet.
Uit Oscar Verkaaik, het nieuwe Pakistan landenboek, 128 p., met foto’s en kaarten, klik voor meer informatie
http://ikwilniet.org/bestelformulieren/bestelformulier_landenreeks.htm
