Er werken meer vrouwen dan ooit. In 2006 telt de Internationale Arbeidsorganisatie of IAO 1,2 miljard vrouwen op de arbeidsmarkt – tegenover 1,7 miljard mannen. Maar toch blijft er een zware kloof bestaan met de mannen als het gaat om werkzekerheid, lonen, scholing en status.
Ruim tachtig miljoen vrouwen zijn werkloos. Al te veel vrouwen zitten met laagproductieve en slecht betaalde jobs; of ze verdienen minder geld dan mannen voor hetzelfde werk. Van een goede wettelijke bescherming of sociale zekerheid kunnen ze nog niet eens dromen. Zelfs enige werkzekerheid is hen dikwijls vreemd.
Er zijn lichtpuntjes volgens de IAO. Nu werken al 48 procent van de vrouwen als werkneemster met een loon of salaris, en dat is vijf procent meer dan tien jaar geleden. Die evolutie is belangrijk. Want de realiteit toont dat hoe armer een regio is, hoe meer de vrouwen veroordeeld zijn tot onbetaalde familiearbeid of tot uiterst laag betaald zelfstandig werken. Als ze daaraan kunnen ontsnappen door in loondienst te gaan, worden ze veel vrijer, ze winnen aan autonomie.
Maar het gaat veel te traag vooruit. Uit onderzoek in 2004 blijkt dat zestig procent van de werkende vrouwen arm zijn. Ze hebben wel werk maar verdienen niet genoeg om zichzelf en hun familie aan een inkomen te helpen van één dollar per dag en per persoon. Er is weinig of geen reden om te denken dat daar anno 2007 verbetering is in gekomen. En dan is er nog de bedenking dat die grens van één dollar eigenlijk ruim te laag is getrokken om een verdedigbaar humaan bestaan mogelijk te maken.
Global Employment Trends for Women
http://www.ilo.org/public/english/employment/strat/download/getw07.pdf
