Eerst was ze uitgesteld, en nu heeft ze toch plaatsgegrepen, maar met een povere bezetting en al te weinig resultaat: de Conferentie van de Verenigde Naties over de Mondiale Financiële en Economische Crisis en de gevolgen voor Ontwikkeling.
De crisis treft de wereld hard. Dat weet een PALA-lezer. Maar wat te doen? Deze crisis is mondiaal en dus moet een groot deel van de oplossing daar gezocht. Dan is het volkomen abnormaal om de Verenigde Naties, ten eerste, niet al vroeger in te zetten en, ten tweede, om de rijke landen een afwezigheidspolitiek te zien voeren.
Na de zware crisis van de jaren dertig en de Tweede Wereldoorlog zijn we er o.a. bovenop gekomen door de oprichting van de Verenigde Naties en het laten functioneren van een mondiaal economisch systeem waarin de pas opgerichte Wereldbank en Internationaal Monetair Fonds de wereld vooral vooruit hielpen bij het voortbrengen van de nodige welvaart. In dat economisch systeem was het ook normaal dat wie werkte, daarvoor een ordentelijk inkomen verdiende. Het is dat succesvolle recept dat we de voorbije dertig jaar aan stukken hebben gescheurd en overboord gegooid. Daarvan zijn in de eerste plaats de VS, Groot-Brittannië en andere rijke landen de oorzaak. Zij mogen hun verantwoordelijkheid vandaag niet ontvluchten.
Natuurlijk komt het hen beter uit te vergaderen in de meer besloten clubs van de G8 of de G20. Vanzelfsprekend willen zij niet te veel doorbomen over wat er nu ten gronde moet veranderen. En toch zal het moeten in de Verenigde Naties. Want hun faliekant wanbeleid treft vandaag zowat iedereen, en vooral zij die er geen schuld aan hebben. Zij allemaal moeten hun stem kunnen laten horen én doen gelden, dat is democratie.
En vooral, een aanpak van de crisis in de Verenigde Naties, kan leiden tot de noodzakelijke grondige aanpak. Want laat de rijke landen vandaag alleen doen, en we eindigen bijna zeker met wat cosmetische veranderingen en vooral veel mooipraterij. De werkelijkheid is dat we de mondiale economie opnieuw op heel andere financiële, en ook sociale én ecologische sporen moeten krijgen. Wat de financiële kant betreft, kan het echt geen kwaad zich te inspireren op de weggegooide architectuur die zo succesrijk was in de jaren vijftig en zestig. Al zal dat niet volstaan.
Ook al heeft de financiële top van de Verenigde Naties in New York nog niet al te veel opgeleverd, er is alvast één lichtpuntje: hij heeft plaatsgevonden en kan de voorbode zijn van een ander en beter mondiaal economisch bestuur. Voorlopig valt de vergelijking maar karig uit, maar ze kan worden gemaakt. Dit is nog maar de tweede internationale VN-conferentie over onze economische en financiële huishouding. De eerste heeft geleid tot het ontstaan van IMF en Wereldbank. (DB)
Klik voor artikel van Verenigde Naties over Financiële Top
Klik voor Indymedia interview Waarom is het Westen bang van de VN-conferentie over de economische crisis?
Klik voor Outcome of United Nations conference on world financial and economic crisis and its impact on development
Klik voor Press conference on outcome of conference on world financial, economic crisis