We are working on the English version of PALA throughout 2025
Vlaanderen stemt over kaderdecreet ontwikkelingssamenwerking
Wednesday, June 13, 2007 - 14:32
Vandaag vergadert en stemt het Vlaams Parlement over het kaderdecreet inzake ontwikkelingssamenwerkingi. Dat is een schaarse kans om, anders dan in de voorbije kiesstrijd, toch één keer over onze grenzen te kijken. De memorie van toelichting heeft aandacht voor wat ontwikkelingssamenwerkingi is en voor de doelstellingen. Die zijn vervat in de mondiale ontwikkelingsagenda die concreet vorm heeft gekregen in de Millenniumdoelstellingen; daarin staat armoedebestrijding centraal. De Vlaamse ontwikkelingssamenwerkingi zal daarvoor actief zijn in het Zuiden. Zij zoekt en steunt ook een draagvlak voor internationale solidariteit in Vlaanderen. En zij wil het mondiale perspectief promoten en streeft naar coherentie tussen het ontwikkelingsbeleid en andere beleidsdomeinen zoals landbouwi en handelspolitiek. Vooral dat laatste blijkt in de meeste landen en ook in de Europese Uniei allerminst vanzelfsprekend. Vlaanderen zal stevig moeten werken om te bewijzen dat zoiets kan en dat ontwikkelingssamenwerkingi niet noodzakelijk een eiland moet zijn dat zowat elke band mist met de echte wereld. Om daaraan te ontsnappen zal de hele Vlaamse regering inderdaad veel meer dan nu een mondiaal perspectief moeten hanteren. Wie bijna elke dag ziet hoe ons maatschappelijk en politiek blikveld verder verschrompelt, kan daarover niet meteen optimistisch zijn. Het decreet voorziet verder in een aantal principes waarop onze ontwikkelingssamenwerkingi is gebaseerd en in voorwaarden waaraan ze moet voldoen. De belangrijkste kritiek is dat het weinig of geen zin heeft armoedei te willen bestrijden indien de vraag naar de oorzaken ervan amper of niet wordt gesteld. Want dan is ontwikkelingssamenwerkingi dweilen met de kraan open. Internationale verhoudingen die alle mensen en samenlevingen in de wereld kansen bieden om hun ontwikkelingi en welvaart na te streven zou een veel betere doelstelling zijn – zie ook het hierna vermelde PALAi artikel.
The PALA website and newsletter are free of charge. But everyone knows that this cannot be done without resources. Instead of working with grants, we count on all those who read PALA. This allows us to concentrate fully on the content.
Your support is welcome on account BE66 5230 4091 1443 of Pala vzw - 3001 Leuven, Belgium with the mention 'Support Pala' - monthly, yearly or one-time. Thank you in advance.
Or would you like to become a regular donor?
Subscribers commit themselves to supporting Pala with, for example, 2 or 5 Euros per month. This gives Pala the security of a stable income to cover the fixed costs of the website and newsletter.
CLICK HERE TO BECOME A PERMANENT SUPPORTER OF PALA
De jongste decennia hebben de financiële markten veel meer vrijheid gekregen. Die financiële globalisering zorgt voor een spectaculaire aangroei van het zogenaamde flipperkapitaal dat de wereld rondflitst op zoek naar snelle en hoge winsten. Meer dan eens heeft dit geleid tot financiële crises die ontzettend veel mensen hun werk en inkomen kosten. James Tobin, Amerikaans econoom en Nobelprijswinnaar, stelde al in 1978 voor om een kleine belasting van bijvoorbeeld 0,1 procent te heffen op munt- of valutatransacties. Grote voordeel daarvan is dat het de speculatie door flitskapitaal zal afremmen: speculanten moeten immers bij elke wisseloperatie deze taks ophoesten. Als tweede voordeel is er de fikse opbrengst. Zo kan deze mondiale belasting mee de middelen verschaffen om de grote wereldproblemen aan te pakken. Nadelen voor de gewone economie zijn er niet. Zulke éénmalige minieme belasting vormt geen hinderpaal voor wie internationaal goederen of diensten verhandelt of investeert. De Duitse hoogleraar Paul Bernd Spahn stelt later voor om de taks laag of zelfs op nul te houden in normale tijden op de financiële markten. Maar wanneer munten sterk gaan schommelen en er financieel onweer opduikt, zou het tarief sterk kunnen verhogen tot maximum 80 procent of nog meer. Dan dam je de speculatie werkelijk af. De Tobin-Spahn taks is geadopteerd door de andersglobalistische beweging als één van hun hoofdeisen. Nogal wat landen, waaronder India en Duitsland, zijn voorstander van deze belasting. Frankrijk en België zijn nog verder gegaan en hebben de Tobin-Spahn taks in een wet gegoten. Die treedt in werking zodra alle landen van de Eurozone zulke wet hebben gestemd.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie onder ontwikkeling
zie onder ontwikkeling
zie onder ontwikkeling
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
zie onder ontwikkeling
zie onder ontwikkeling
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
zie onder ontwikkeling
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
zie onder ontwikkeling
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
