We denken allemaal de cijfers te kennen, maar ze blijven verbazingwekkend. De twintig procent armsten op deze wereld verdienen op het einde van de twintigste eeuw vierenzeventig keer minder dan de twintig procent rijksten. In 1960 was dat maar dertig keer minder, in 1900 zeven keer en in 1800 slechts twee à drie keer minder.
Een reportage van Dirk Barrez
Fruitplukster, fabrieksarbeider, gezondheidswerker, websitebouwster of postbode, we moeten (bijna) allemaal werken om te leven, niet evident. De globalisering van de economie maakte vele landen rijker, tegelijk groeide de inkomensongelijkheid in de meeste landen. Bedrijven jagen op de goedkoopste en minst beschermde arbeid. Mee door internet besteden ze als nooit tevoren het werk uit in hun mondiale uitzendkantoor. Zo zakt bijna overal het aandeel van de lonen in de welvaart. Dat kan beter? In sommige landen verbetert de positie van werknemers. En de aanpak van milieuproblemen is overal één grote schreeuw om werk. We moeten een economie bouwen die én sociaal is én ecologisch én democratisch.
Wat heeft het voorbije jaar gebracht?
Niet veel goeds, op het eerste gezicht. Onze vertrouwde wereld valt in scherven uiteen, en de nieuwe wereld is er nog niet.
Hoe liggen de kaarten nu juist tussen economisch sterke en zwakke landen? De armste landen komen maar bekaaid uit de economische globalisering en internationale handel.
Acht jaar geleden hebben ze hun bedrijf bezet, de werknemers van de Zanon keramiekfabriek in het Argentinijnse Neuquén. Zij deden dit na een lock-out door hun directie.