De software-industrie in Bangalore, Chennai en andere Indiase steden groeit razend snel. Ze levert diensten de wereld rond, ook aan fabrieken en banken in België.
Naast en met het moderne India leeft evenzeer het meer traditionele India en zijn aloude cultuur.
Niet te vergeten ook, vele honderden miljoenen Indiërs delen niet echt in de toenemende welvaart.
We denken allemaal de cijfers te kennen, maar ze blijven verbazingwekkend.
De Argentijnse industrie werd, op aanraden van het Internationaal Monetair Fonds, weerloos uitgeleverd aan de wereldmarkt, het resultaat is catastrofaal.
Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.
Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.
Adid is één van de duizenden software-ingenieurs in Bangalore. In de week werken
Voor acht uur uit bed en zeker om negen uur aan het schrijven, de hele dag lang, hele avond, halve nacht, om vier uur 's nachts in bed en de volgende morgen alweer om negen uur voor het scherm zitten. Zo gaat dat maar door, een week lang. Ik moet het nu wel toegeven, dit loopt wat de spuigaten uit.