Accueil

Toestand in Darfour is veel complexer dan meeste media voorstellen

De dramatische toestand in de West-Soedanese regio Darfour kan de laatste tijd op veel belangstelling rekenen van westerse media, mensenrechten- en noodhulporganisaties, de VN-Veiligheidsraad en regeringen. Deze week brengt de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht een bezoek aan Soedan in de hoop de regering in Khartoem te overtuigen om in te stemmen met de komst van een VN-vredesmacht voor de zwaar geteisterde regio.
Toch is de berichtgeving over het conflict in Darfour vaak verbijsterend simplistisch en worden dezelfde fouten altijd opnieuw herhaald tot ze een eigen leven gaan leiden. De Zuid-Afrikaanse politieke wetenschapper, Ayesha Kajee, verbonden aan het South African Institute of International Affairs, schreef hierover een boeiend achtergrondstuk. Hij verwijt veel westerse journalisten ‘luiheid’ als het erop aankomt om de diepliggende achtergronden van dit uiterst complexe conflict uit de doeken te doen. Vaak wordt de suggestie gewekt dat het conflict hoofdzakelijk gaat tussen de ‘Arabische’ (en dus ‘blanke’ en ‘islamitische’) regering in Khartoem en de ‘zwarte Afrikaanse stammen’ van de uitgestrekte regio Darfour. In werkelijkheid zijn zowel de daders als de slachtoffers van het grootschalige geweld zwarte Afrikaanse moslims. Zoals in zovele Afrikaanse landen van de Sahelgordel worden de etnische verhoudingen er vooral bepaald door de relaties tussen sedentaire landbouwers en nomadische veetelers. Conflicten draaien meestal om de controle over schaarse waterbronnen. Darfour heeft nooit op veel belangstelling kunnen rekenen van de machthebbers in het verre Khartoem, wie daar ook aan de macht was. De regio behoorde dan ook tot de armste van het land en had veel te lijden van conflicten in de buurlanden. Gedurende de bloedige burgeroorlog in Tsjaad hebben zowat alle partijen (ook buitenlandse) Darfour gebruikt als uitvalsbasis en er een verdeel-en-heerspolitiek toegepast. De rebellen die de Soedanese regering nu bestrijden, zijn onderling ook fel verdeeld in vaak wisselende machtscoalities. Bovendien is Soedan een belangrijke producent van olie en willen ook de westerse landen hun kansen op toekomstige oliecontracten niet te veel op het spel zetten.

Achtergrondartikel van Ayesha Kajee op Pambazuka News
http://www.pambazuka.org/en/category/features/41002
Opiniestuk Darfour in De Standaard van 28 april 2007
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=0M1BIOON&word=Darfour

Regio's: 
Landen: 

Lees ook

Vakbonden doelwit van repressie in Zimbabwe

Sinds de fel gecontesteerde verkiezingen van 29 maart zinkt Zimbabwe elke dag een beetje verder weg in het moeras. In de laatste aflevering van de machtsstrijd van president Robert Mugabe tegen de oppositie moeten nu ook de vakbonden het ontgelden. Vorige week werden voorzitter Lovemore Matombo en algemeen-secretaris Wellington Chibebe van het Zimbabwe Congress of Trade Unions (ZCTU) gearresteerd en opgesloten in de centrale gevangenis van Harare. Daarbij is de politie bijzonder hardhandig te werk gegaan. Er wordt gevreesd dat beide mannen in de gevangenis zullen worden gemarteld. ZCTU is de belangrijkste onafhankelijke vakcentrale van het land. Hun misdaad?

Visies op de toekomst van Afrika

In het kader van Amsterdam Wereldboekenstad organiseert het Nederlandse Tropenmuseum op 15 mei een lezingenmiddag met debat over ‘visies op de ontwikkeling van Afrika'. Auteur, dichter en bezieler van de Afrikaanse romanreeks ‘In de Knipscheer', Jan Kees van de Werk, presenteert er zijn kijk op Afrikaanse vraagstukken en oplossingen. Van de Werk geeft in zijn nieuwste boek Sahara, stad en savanne zijn persoonlijke indrukken weer tijdens een maandenlange reis door zijn geliefde West-Afrikaanse landen Mali en Niger. Landen van dichters en koraspelers, nomaden, grote afstanden, droogte, slechte en stoffige wegen, en conflicten met de Toeareg-bevolking. Vraagstukken over de zin en onzin van ontwikkelingshulp gaat hij daarbij beslist niet uit de weg.

Afrika-beleid van de VS in teken van Bush' oorlog tegen de terreur

Volgens kritische analisten van het Amerikaanse buitenlandse beleid paste het bezoek dat president George W. Bush tussen 15 en 21 februari bracht aan vijf Afrikaanse landen (Benin, Tanzania, Rwanda, Ghana en Liberia) perfect in zijn streven om de ‘oorlog tegen de terreur' wereldwijd uit te breiden. Africa Action, Africa Faith and Justice Network (AFJN), International Labor Rights Forum en Jubilee USA Network hebben samen met het onderzoeksinstituut Foreign Policy In Focus een doorlichting gemaakt van het Amerikaanse Afrika-beleid in het laatste jaar van het presidentschap van Bush.

Naar een eigen Afrikaanse Vrede- & Veiligheidsarchitectuur?

Met de oprichting van de Afrikaanse Unie (AU) in 2001, ter vervanging van de onmachtige Organisatie van Afrikaanse Eenheid (OAE), werd ook voorzichtig de basis gelegd voor een eigen Afrikaans veiligheidsbeleid. Een van de ‘heilige' principes van de OAE was precies de soevereiniteit van elke lidstaat en de niet-inmenging in de interne zaken van andere lidstaten. De grote meerderheid van gewapende conflicten in Afrika van het voorbije decennium waren echter grootschalige ‘burgeroorlogen' waarbij vaak wel buurlanden betrokken geraakten zoals in Soedan of Congo. De OAE stond daarbij machteloos. In navolging van de VN-Veiligheidsraad heeft de AU een Peace and Security Council opgericht met de African Standby Force (ASF) als toekomstige operationele troepenmacht.

EU-Afrikaanse top van Lissabon kwam veel te laat

Ruim zeven jaar na de allereerste topontmoeting van staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie en Afrika (Cairo 2000) had het Portugese EU-voorzitterschap er alles aan gedaan om van de EU-Afrikatop van 8 en 9 december in Lissabon een succes te maken. Eerste minister José Sócrates sprak zelfs van een historische gebeurtenis in de wederzijdse relaties tussen de twee continenten waarin zijn land een ideale brugfunctie vervult. Maar of de hooggestemde verklaringen over een ‘nieuw strategisch partnerschap' waarin de relatie donor-ontvanger geleidelijk moet vervagen veel zullen uithalen, is de vraag. Algemeen wordt aangevoeld dat deze top veel te laat kwam.