Het is ofwel milieubescherming ofwel welvaartsgroei, we kunnen niet tegelijk ecologisch en sociaal zijn. Het is een veelgehoord simplisme, maar is het waar?
Laten we de noodzaak van een ecologisch duurzame economie nu eens koppelen aan de roep naar werk en inkomen. Leefbare steden uitbouwen en renoveren, energiezuinige woningbouw, heel onze transporteconomie herdenken en hertimmeren, meer welvaart produceren met minder energie, de economie dematerialiseren, in de hele wereld ons al vernietigde natuurlijke kapitaal herstellen, een milieuvriendelijke voedseleconomie die alle mensen voldoende en gezond eten verschaft, voor al die ambities moeten er dringend meer hersens en handen aan het werk.
Dan mag de wereld wel ingewikkeld zijn, maar soms is de oplossing van een dilemma niet eens zo moeilijk. Want de ombouw van onze huidige economie naar ecologische duurzaamheid is één grote schreeuw om werk.
Er is één grote maar, de impotentie van een al te vrije markt, zowel om snel een ecologische duurzame economie op poten te zetten als om voldoende nuttig en goed betaald werk te verschaffen. Dus hebben ook onze politici en overheden iets te doen.
Zij kunnen de markt aan het werk zetten om deze doelstellingen dichterbij te brengen en zo onrechtstreeks ook voor werk, veel werk zorgen. En als het niet lukt via de markt, moeten overheden zelf jobs creëren, daar is echt niets mis mee indien het gaat om maatschappelijk nuttig werk dat ons helpt aan een duurzame economie.
Of wil iemand beweren dat de aankoop van een Ferrari maatschappelijk zinvoller is dan belastinggeld te investeren in openbaar vervoer dat gebruikmaakt van hernieuwbare energie of dan publieke woningmaatschappijen te hebben die tochtige en vochtige huizen in oude stadswijken omtoveren in aangename en goed geïsoleerde woningen?
lees meer http://parma.pair.com/jeugd/globalsociety/palabrief.php?showarticle=1&id=00032
