Als burgers gemiddeld veel wenselijker presteren dan verkozen politici inzake empathie, machtswellust, ongebondenheid en onbevangen aandacht, waarom nemen zij dan niet zelf de belangrijke politieke beslissingen?
Doorsnee mensen gedragen zich opvallend minder zelfingenomen en tafelspringerig dan gemiddelde politici;
zeker zijn ze ook minder op macht belust dan verkozenen;
en ongetwijfeld amper of niet verstrengeld met ongerechtvaardigde invloeden en belangen van bedrijven of andere lobby’s;
in geen geval moeten ze zich voor inkomen en aanzien focussen op het politieke machtsspel.
Heel veel sterkt zo de overtuiging dat gemiddelde burgers maatschappelijke uitdagingen meer ongebonden kunnen bekijken en er over nadenken dan verkozen vertegenwoordigers.
Daarenboven is het, anders dan met een beperkt aantal verkozenen, veel moeilijker om een hele bevolking te corrumperen en zo onterechte privé- of groepsbelangen politiek te forceren. (1)
Drie oppertroeven
Zovele plussen al van directe democratie en dan zijn drie oppertroeven nog onvermeld.
Want wat is er democratischer dan dat mensen zich rechtstreeks uitspreken over maatschappelijke kwesties en deze dus beslissend regelen?
Met als onmiddellijke aantrekkelijke keerzijde: er is veel minder draagvlak voor ontevredenheid, desinteresse of extremisme als de lakens niet worden uitgedeeld door ongrijpbare machtscenakels maar mensen zelf steeds opnieuw de keuzes maken over hoe ze het samenleven best inrichten.
Omdat referenda direct tot echte beslissingen leiden, brengen ze een derde oppertroef mee: publiek debat gaat eindelijk vooral over inhoud en veel minder of niet over politieke ‘kopjes’.
Onbegrijpelijk
Waarom dan nemen de burgers niet zelf de belangrijke politieke beslissingen in vrijwel alle democratieën?
Waarom leveren zij hun beslissingsrecht en daarmee alle reële zeggenschap in aan verkozenen en is de directe democratie quasi onbestaande of hoogstens zwaar onderontwikkeld, op een enkele uitzondering na?
Tijd om het pionierstijdperk achter te laten…
De vertegenwoordigende democratie kan zich maar slecht verdedigen. Haar palmares is dikwijls om te huilen. Decennialang blijven fundamentele maatschappelijke vraagstukken in al te veel democratieën archislecht of zelfs niet aangepakt.
Er is meestal gewoonweg geen overtuigend en tijdig beleid inzake klimaat, werkelijk duurzame landbouw en biodiversiteit, fiscaliteit en geld, veiligheid en migratie, sociaal en ecologisch verantwoorde economie en globalisering, publieke diensten, technologiesturing, internationale samenwerking, sociale zekerheid, rechtszekerheid...
Het is tijd om volop te erkennen dat de vertegenwoordigde democratie zelfs nog geen halve democratie is. Ze slaagt zwaar onvoldoende in haar centrale opdracht om de beste toekomst voor de samenleving en haar burgers voor te bereiden en mee gestalte te geven.
Erger nog, die permanente onmacht verkruimelt verder haar slinkende effectiviteit en ondergraaft haar geloofwaardigheid. Zo zetten politici zelf het voortbestaan van de democratie op de helling.
… en de democratie echt te ontwikkelen
Jammeren zal niet helpen. Wat wel kan én moet, is het eindelijk ontwikkelen van wat democratie meest van al moet zijn, namelijk dat mensen zelf rechtstreeks beslissen. Eeuwenlang is de directe democratie verwaarloosd terwijl die volop ontplooid moet geraken naast en zelfs boven de vertegenwoordigende democratie.
Het is tijd om de politiek lokaal, nationaal, regionaal en gaandeweg ook meer internationaal te verrijken met het unieke democratische instrument dat het referendum is.
Want in een democratie zijn de burgers soeverein, en beslissen zij welke macht ze al dan niet delegeren. Om de keuzes te maken over de richting die de samenleving uit wil en de spelregels van het samenleven vast te leggen zijn zij best gewapend, en is het referendum hun favoriete instrument. Misschien, maar zelfs niet zeker, zijn verkozen vertegenwoordigers nodig om daarvoor voorbereidend en faciliterend werk te leveren.
Verkozen politici zijn allicht meest nuttig op het niveau van de uitvoerende taken. Maar ook daar is er alle reden dat de rechtstreekse democratie de vertegenwoordigende kan corrigeren. Concreet moeten voldoende burgers steeds een referendum kunnen afdwingen als zij vinden dat er beleidsmatig bijsturing of grondige verandering aangewezen is. En als die uitvoerende politici fundamenteel wetgevend initiatief ontplooien, moeten de burgers die wetten goedkeuren of bekrachtigen.
Een goed begin: leren van succes
Voorspelbaar zullen vele verkozenen in vertegenwoordigende democratieën zich vooral inspannen in het uiten van meestal ongefundeerde en onjuiste bezwaren tegen rechtstreekse democratie en referenda. Dat komt ervan als samenlevingen zo lang verzuimen burgers ernstig te nemen. Dan kan politiek establishment exclusieve beslissingsmacht cultiveren die alle gewone burgers van hun zeggenschap en soevereiniteit berooft.
Het is een goed begin om kennis te nemen van wat een directe democratie zoal voor elkaar kan krijgen. Gelukkig is er alvast één samenleving die ruim ervaring heeft met zowel vertegenwoordigende als directe democratie. In een afzonderlijk artikel verzamelden we enkele van de vele beslissingen die de Zwitserse burgers hebben genomen in de voorbije decennia, van de keuze voor de uitbouw van een duurzaam energiesysteem tot het verhogen van de pensioenen… uiterst leerrijk voor iedere democraat. Oordelen baseren zich immers best op feiten.
Dirk Barrez
Hoofdredacteur Pala.be | auteur van 11 politieke dwaasheden en TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
(1) Geschreven in volle respect voor alle verkozenen die hun job echt ter harte nemen. Net deze politici weten best dat alle steun van burgers meer dan welkom is om politieke onmacht en antipolitiek te keren... dus ook de directe democratie.
Foto Wikimedia Commons
Lees ook Zwitsers nemen bij referendum meest diverse beslissingen | Pala 26-1-2024
