Het ontbreekt ons aan een ernstig migratiebeleid. En er is geen spoor van een ontwikkelingspolitiek die werkt. Wat dan? Een mondiaal basisinkomen is de beste hefboom om snelst en meest effectief welvaart en welzijn te verspreiden. Derde deel van de artikelreeks Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer.
Vorige bijdrage leerde: Europese politici verzuimen ernstig migratiebeleid uit te werken. Tweede grote falen: al ruim 50 jaar lukt het niet om wereldwijd een duurzame economie te stimuleren. Dit is deel twee van de artikelreeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.
India bouwt al 20 jaar hekken op de grens met Bangladesh. China sluit de grens met Noord-Korea af en Saoedi-Arabië met Jemen. Niet enkel de VS, Israël of sommige Europese landen hebben iets met muren. Eerste artikel in de reeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.
De ruim 400 miljard dollar die ontwikkelingslanden ontvangen van hun migranten leiden soms tot een bijna verdubbeling van het inkomen van arme mensen. Spijtig genoeg bedraagt de kost om het geld ginder te krijgen meer dan dertig miljard. Dat moet veel goedkoper kunnen.
Dictators en potentaten kunnen in New York met gerust gemoed hun handtekening plaatsen onder de duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties. Hun funeste rol in de onderontwikkeling van hun landen en in de achterstelling en armoede van talloze mensen komt niet in beeld.
Voor wie zich afvraagt waar vluchtelingen en migranten vandaan zullen blijven komen. Noem één arm land dat de jongste decennia welvarend is geworden door internationale en ontwikkelingssamenwerking? Zo een land is jammer genoeg niet te vinden. De interessante vraag is 'waarom?' want anders zullen mensen moeten blijven vluchten.
Op het platteland houden mensen niet op hun boeltje bij elkaar te pakken en hun vertrouwde stek achter te laten voor een hopelijk beter bestaan in de stad.
van Dirk Barrez
UITZONDERLIJK AANBOD 12 EURO i.p.v. 19 - verzending inbegrepen
Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.
Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’
Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.
Ouvre bien tes yeux. Nous sommes arrivés sur cette terre comme membre de l’espèce humaine. Nous ne l’avons pas demandé et personne ne nous attendait avec un mode d’emploi. Mais au fil des millénaires, l’homme a fait preuve d’ingéniosité et d’ambition: des pas en avant pour nous, un milliard de riches. Mais pas pour tout le monde. Pour une foule d’hommes et de femmes, la phase la plus récente s’intitule ‘des cavernes aux taudis’ : une étape également mais une étape surplace.
