Het duurde een tijdje vooraleer koning Leopold II de grote Belgische kapitaalgroepen wist te overtuigen om volop in ‘zijn’ privékolonie Congo te investeren.
Sinds de Sri Lankaanse regering op 7 maart aankondigde dat ze werkt aan een wettelijke regeling die het moeders met kinderen jonger dan vijf jaar zou verbieden om in het buitenland werk te zoeken,
Zestien Europese afdelingen van Attac uit onder andere België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en Polen zijn erin geslaagd tot een gemeenschappelijke verklaring te komen o
De dramatische toestand in de West-Soedanese regio Darfour kan de laatste tijd op veel belangstelling rekenen van westerse media, mensenrechten- en noodhulporganisaties, de VN-Veiligheidsraad en re
Ze zijn er in New York voor de vijftiende maal aan begonnen, de landen die zich van 30 april tot 11 mei verzamelen in de Commissie voor Duurzame Ontwikkeling.
Vijftien jaar geleden begon de blokkade van de Bosnische hoofdstad Sarajevo door de troepen van de Bosnisch-Servische milities van Radko Mladic en Radovan Karadzic.
De Tunesische autoriteiten hebben de voorbije maanden duidelijk aangetoond dat de vrijheid van meningsuiting en vergadering aan zware beperkingen onderworpen zijn.
Er werken meer vrouwen dan ooit. In 2006 telt de Internationale Arbeidsorganisatie of IAO 1,2 miljard vrouwen op de arbeidsmarkt – tegenover 1,7 miljard mannen.
Van 19 tot 23 februari komen Europese en Afrikaanse experts in Brussel samen om te overleggen hoe ze de gezamenlijke ontwikkelingsstrategie van de Afrikaanse en de Europese Unie kunnen sturen.
Niet alleen China is aan een economische expansie in Afrika bezig, ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan hebben ondernemingen Afrika ontdekt als interessante markt.
Vrouwen moeten in vredesprocessen een grotere rol krijgen. Dat besliste de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties in 2000. Maar van die resolutie nummer 1325 komt niet al te veel terecht.
Naar aanleiding van het nieuwste bezoek van de Chinese president Hu Jintao aan acht Afrikaanse landen - waaronder Soedan – kwam vorige week ook het Chinese wapenexportbeleid onder vuur te lig
Stilaan iedereen is er nu wel van overtuigd dat menselijke activiteit bijdraagt tot een globale klimaatverandering waarvan de gevolgen nog nauwelijks te overzien zijn.
In 1988 was het Franse voedingsbedrijf Danone allereerste om een mondiale arbeidsovereenkomst te sluiten met de vakbondswereld. Eind 2006 volgt France Telecom als vijftigste bedrijf.
Over het recht op voedsel is de laatste tijd al veel geschreven, vooral naar aanleiding van de NGO-campagnes van 11.11.11 vorig najaar en Vredeseilanden nu in januari.
In de Indiase deelstaat Maharashtra is al maanden een krachtmeting aan de gang tussen de vakbonden van de Unilever-vestiging in Mumbai en de directie van de zeep- en voedingsmultinational.
Woord in de kijker: structureel aanpassingsprogramma
Ontwikkelingslanden die financieel in de problemen komen, moeten zeker nog in de jaren tachtig en negentig aankloppen bij het Internationaal Monetair Fonds. Heel dikwijls krijgen zij dan een structureel aanpassingsprogramma opgelegd als voorwaarde om hulp te krijgen. Het doel daarvan is om het land in staat te stellen zijn schulden terug te betalen. Altijd krijgen die landen een monetaristische politiek te slikken die de munt devalueert, de overheidsuitgaven drastisch naar beneden haalt en alle economische inspanningen op de export richt. Die zware bezuinigingen halen meer dan eens de gezondheidszorg, het onderwijs en de landbouwondersteuning onderuit. In feite verplicht men die landen elk sociaal-economisch beleid op te geven en een sociale politiek te vergeten. De forse muntdevaluatie maakt het leven veel duurder en verhoogt de schuld in reële termen. Wanneer je daarenboven zowat alle arme landen datzelfde beleid opdringt, stort je hen allemaal samen in een neerwaartse concurrentiespiraal. Een vlammende kritiek op dat beleid van het Internationaal Monetair Fonds komt van Joseph Stiglitz, de Nobelprijswinnaar economie van 2001 en voormalig topeconoom bij de Wereldbank. Heel overtuigend beschrijft hij in zijn in 2002 verschenen boek Perverse globalisering hoe het IMF tientallen landen het slechtst denkbare economische beleid opdringt. Altijd opnieuw is het resultaat een veel diepere economische crisis dan zou moeten, veel meer werkloosheid, armoede en verloren welvaartsproductie.
