De Verenigde Naties proberen de landen van deze wereld, de VN-leden, nog maar eens duidelijk te maken dat er geld nodig is om de dreigende hongerramp in vooral Jemen, Zuid-Soedan, Somalië en Noord-Oost-Nigeria te bestrijden. Maar gewagen van de grootste hongerramp is niet terecht. Erger nog, de VN faalt als het om echte oplossingen gaat. Intussen is er van diverse kanten de roep om giften, gebruik daarbij vooral uw kritische zin.
Bijna zeventig jaar na de goedkeuring van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens heeft de wereld geen excuses voor het hardnekkige blijven voortbestaan van honger en ondervoeding. Je kan het daarom eens zijn met de woorden van de VN-Algemeen Secretaris: "In our world of plenty, there is no excuse for inaction or indifference". Maar het is vooral vervelend om constateren dat de VN gelijkaardige oproepen en uitspraken al deed dertig jaar geleden, en ook al meer dan veertig jaar geleden.
Een jammerlijke vaststelling is dat de VN meent te moeten overdrijven. Hoe erg ook, dit is dus niet de grootste hongerramp sinds de stichting van de VN. Die twijfelachtige eer is voor China in de jaren 1959-1961. Daarenboven voegt men vier landen samen die, behalve Somalië en Jemen, niet eens in elkaars buurt liggen.
Ten gronde moet opnieuw de kritiek worden geformuleerd dat echte oplossingen ontbreken. Dat is zelfs ingebakken in de duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties. Daarin komt de funeste rol van dictators, potentaten en andere oorlogsstokers in de onderontwikkeling van hun landen en in de achterstelling en armoede van talloze mensen niet in beeld. En dus zullen mensen blijven ondervoed geraken, hongeren, vluchten en migreren omdat ze niet kunnen hopen thuis in vrede en menswaardig te leven. Hoe krijgen we een veiliger wereld is een nog veel prangender vraag in Jemen, Zuid-Soedan, Somalië en Noord-Oost-Nigeria dan in Frankrijk, Duitsland of België. Daar blijven we met de VN schromelijk in gebreke.
Steeds opnieuw moet er ook herinnerd worden aan reeds zovele malen duur betaalde lessen. De wereld, alhoewel van lang op voorhand op de hoogte, reageert bijna steeds (veel) te laat. Als ze reageert, is het te vaak op onaangepaste en zelfs slechte wijze. Meer dan eens is te late noodhulp de ramp na de ramp gebleken, zelfs de grootste ramp als ze de recht krabbelende boeren belet om met hun nieuwe oogsten aan wat inkomen te geraken. Van Niger in 2005 tot Haïti in 2010, er loopt al te dikwijls veel fout met noodhulp.
Dus, een laatste les, voor wie met een gift de nood wil lenigen. Wees kritisch met uw giften. Zoek en vraag de antwoorden op vragen als: welke hulp geef ik daarmee werkelijk, wanneer, voor wie en met welke onkosten, zowel hier (aan werkingskosten allerhande) als ter plaatse en in alle mogelijke tussenstations? Want als er teveel ongelijkheid is in de wereld, dan zeker ook in de hulpindustrie.
En als u er niet tegenop ziet, werp u dan zeker ook op de echte vraagstukken: hoe, eventueel ook met giften, vrede, democratie en welvaart bevorderen en standvastig maken?
Dirk Barrez - hoofdredacteur Pala.be
Lees ook - naar beneden scrollen voor lezersreacties
Universele Verklaring Van De Rechten van de Mens
Duurzame ontwikkelingsdoelen in Pala woordenboek
Waarom VN ontwikkelingsdoelen niet zal halen en dictators ze zonder morren tekenen
Nog veiliger wereld gezocht
Niger. Een zoveelste aangekondigde hongerramp
Hoeveel er ook wordt geschreven over Haïti, niet alles is gezegd
Ontwikkelings- en milieuwereldje moeten uit hun cocon
Uw doordachte reacties zijn heel welkom op het emailadres infoATpala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulier – klik hier
LEZERSREACTIES
(23 maart 2017)
Beste,
Geen probleem met wat u schrijft. Doch ik zou in deze de rol van het Militair Industrieel Complex toch wat meer belichten. In het bijzonder de hongersnood in Jemen zou er niet zijn zonder de hand- en spandiensten van het Militair Industrieel Complex aan de oorlogvoerende partijen. Ik betwijfel of die landen en de agressors in de omgeving zelf de wapens kunnen maken waarmee zoveel miserie wordt aangericht.
Yvon Princen
