Home

Afscheid van Jef De Loof, een vooraanstaand dokter voor vrede

Op 7 juli is Jef De Loof overleden. Deze dokter is meest bekend van de Medische Werkgroep tegen Atoomwapens, een belangrijke beweging in de hoogtijdagen van de vredesbeweging in de jaren tachtig. Stefaan Van den Abbeele schreef deze getuigenis.

Ik heb Jef voor het eerst ontmoet op het toenmalige  CVP-hoofdkwartier.  Alle politieke partijen kregen het bezoek van een delegatie van de vredesbeweging.  Jef voerde het woord namens de Medische Werkgroep  tegen Atoomwapens (MWTA), opgericht in 1982 met Eloï  Glorieux (Vlaams volksvertegenwoordiger voor Groen, 1999-2009) als coördinator.

Dat was ook het jaar waarin zijn toegankelijk boek En niemand hoort je huilen verscheen, geschreven samen met zijn dochter Mieke. Hierin werd gewezen op de medische en andere gevolgen van een atoomoorlog. Voeg daarbij tientallen infoavonden, artikels en interviews en het moge duidelijk zijn dat MWTA het wetenschappelijk expertisecentrum én een vooraanstaande drukkingsgroep was binnen de anti-kernwapenbeweging van de jaren ’80. Op haar hoogtepunt was één vijfde van de artsen in Vlaanderen lid van de MWTA.

In november 1984 werd in Aalst een nieuwe vereniging opgericht met als naam ‘Vredeshuis Aalst’. Al meer dan dertig jaar organiseert zij lezingen, symposia, fakkeltochten en tentoonstellingen en geeft  tweemaandelijks op duizend exemplaren een tijdschrift uit. Nummer na nummer schreef Jef een wetenschappelijk onderbouwd artikel over vrede in al haar aspecten. 

Hij was een breeddenkend en belezen dokter met oog en hart voor slachtoffers van alle vormen van onrecht. In die zin was hij een gewaardeerd bruggenbouwer bij verscheidene conflicten en ondersteunde hij andere solidariteitsgroepen. Getuige daarvan ook de toekenning van de jaarlijkse  Vredesprijs , de mede-organisatie van de Priester Daens Vredesloop en de inbreng in de Vereniging voor Open Dialoog en Communicatie in Aalst (VODCA). Kortom, Vredeshuis Aalst noemde zich al die jaren terecht een ‘beweging voor conflictbeheersing & vredescultuur’.

Met eerbied spreken wij de naam Jef De Loof uit, een gedreven profeet voor vrede,  een wijze geleerde, een zachtmoedige actievoerder en een beminnelijk man met gevoel voor humor. Dankjewel Jef, voor je inspiratie en bewogenheid. Je leeft verder in onze verhalen en in ons toekomstig vredeswerk.”

Stefaan Van den Abbeele
Bestuurder Vredeshuis Aalst
Educatief medewerker Jeugd  & Vrede (1983-1988)

Lees ook
De grootste Belgische betoging ooit? Neen, dat was niet de Witte Mars

Landen: 

Lees ook

Van oorlog, banken en Europa: we kunnen ons niet veroorloven zo slecht onze toekomst in te gaan

Zo stond het al in PALA zeven maanden geleden: ‘Met de nieuwste beslissing om bijna geruisloos gevechtsvliegtuigen naar Afghanistan te sturen, gaat België samen met o.a. Nederland steeds meer feitelijk aan de kant staan van een land dat oorlogen voert zonder, zoals al ruim zestig jaar afgesproken, te passeren via de Verenigde Naties en haar Veiligheidsraad. Het lijkt er sterk op dat we een illegale oorlog aan het steunen zijn en dat zonder parlementair en maatschappelijk debat of legitimering. Zijn we het daarmee eens?' (1)

Wie niet de oorlogen van het verleden wil voeren, maar wel zich voorbereiden op de toekomst, doet er goed aan het verschil tussen een aanvalsoorlog en een democratisch gemandateerde politie-operatie te kennen en te respecteren.