Home

Fiscale recordboete voor McDonald’s in Frankrijk

Klik om te vergroten

Meer dan één miljard euro boete moet de fastfoodmultinational McDonald’s betalen aan de Franse staat wegens belastingontwijking.

De hamburgerrestaurantketen McDonald’s slaagde erin om belastingen te ontwijken in Frankrijk door abnormaal veel royalty’s over te brengen naar Luxemburg en vervolgens naar het Verenigd Koninkrijk.

Al sinds 2015 klaagde een grote coalitie van vooral Europese en Amerikaanse vakbonden de fiscale praktijken aan van het fastfoodconcern. Ze publiceerde onder andere een rapport dat als titel kreeg: Unhappy Meal.

Hun actie boekt succes. De Franse belastingdiensten leggen McDonald’s zeven jaar later een boete op van 1,1 miljard euro.

Dat bedrag is een record want hoger dan de boete van 965 miljoen die Google / Alphabet moest betalen in 2019. (db)

Bronnen
EPSU - McDonald’s record fine for tax avoidance in France: EPSU is Lovin’it!
Unhappy Meal - Unhappy Meal: €1 Billion in Tax Avoidance on the Menu at McDonald's

Regio's: 

Lees ook

Van een nieuwe Ikea en de jobs van General Motors: de jacht op goedkope arbeid woedt heviger

Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.

Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.