Ruddy Doom durft, samen met een resem medewerk(st)ers, wel eens meer met een kanjer van een boek komen. Het is een belevenis voor informatiezoekers.
Op het eerste gezicht is het een verzameling van zowat vijfentwintig bijdragen over de meest uiteenlopende onderwerpen in de meest verscheiden landen en streken, over neoliberalisme, staten anno 2008, milieu, oorlog.
De samensteller is echter overtuigd van de samenhang. Het valt moeilijk te ontkennen dat, om het even in welke grensgebieden de conflicten waarop het boek inzoomt zich afspelen, ze bijna altijd verband houden met bredere en dikwijls mondiale economisch-politieke processen. Moeten we dan verrast zijn dat deze wetenschappers meteen ook aansporen tot andersglobaliseren? Niet echt, integendeel zelfs, dat behoort tot hun maatschappelijke opdracht en verantwoordelijkheid. Het is ook, en misschien vooral, daarop dat we onze universiteiten moeten evalueren.
We geven hier graag een deeltje mee van het slot van het boek:
We willen onderstrepen dat de globalisering ruimte en tijd herscheppen waardoor de onderlinge afhankelijkheid op een mondiale vlak ontzettend is toegenomen. Dit heeft niet geleid tot dat ene dorp van peace, love and understanding, maar eerder tot een grimmige megastad, waarin fysieke en mentale scheidingslijnen lopen, waar tegenstellingen en conflicten prominent aanwezig zijn, maar, waar ook mogelijkheden bestaan tot positieve veranderingen. De breuklijnen tussen eerste, tweede en derde wereld zijn weggeblazen, er zijn nieuwe machtscentra ontstaan en andere ongelijkheden gegroeid.
Er is niet automatisch sprake van wij en het zou ontzettend naïef zijn om problemen te negeren, te onderschatten of te menen dat ze zomaar verdampen. Maar, het is al even a prioristisch ervan uit te gaan dat wij en de anderen noodzakelijk in antagonistische verhoudingen moeten verkeren. We zijn buren en als zodanig hoeven we elkaar niet lief te hebben, maar we kunnen beter wel leren samen te leven. Al is het maar omdat het lot van eenieder uiteindelijk met dit van iedereen verbonden is, en die gemeenschappelijke toekomst er niet steeds schitterend voor staat. Enige vorm van wat soms omschreven wordt als social sympathy is meer dan nodig. Maar helaas, sympathie leidt niet automatisch tot actie, noch schept inzicht per se een andere attitude. Zoals Cohen zingt: Everybody knows the boat is leaking. Everybody knows the captain lied en je moet eraan toevoegen dat er wel echt veel gewillige oren zijn, zelfs tegen beter weten in. Dat wil nog niet zeggen dat wij erbij moeten gaan zitten en het concert op de Titanic nog eens flauwtjes overdoen. Anders globaliseren: het kan want het moet.
Dit boek is voorzien van een verrassend lage prijs: 29 euro voor ruim 600 bladzijden en een mooie uitgave, voorzien van kaarten, grafieken en zelfs fotos, vooral kleurenfotos.
R. Doom (red.) e.a., Conflict en ontwikkeling. Overleven in de grensgebieden van de globalisering, 618 p., 2008, 29 euro
klik voor meer info en bestellen over het boek
