Journalist, prachtberoep in barslechte arbeidsomstandigheden
"Het model van klassieke mediahuizen steunt op los zand. Ze slagen er slecht in om de mediatransitie door te trekken in een succesrijk zakelijk model."
"Het model van klassieke mediahuizen steunt op los zand. Ze slagen er slecht in om de mediatransitie door te trekken in een succesrijk zakelijk model."
Als big data de goudmijn vormen voor de meest dominante economische bedrijven ooit – Google, Facebook, Amazon en andere – is het dan houdbaar of verantwoord dat zij die gegevens gratis kunnen verwerven?
Fairphone, Framadrive en tal van andere noodzakelijke alternatieven om onze wereld te verduurzamen hebben één grote beperking: ze zijn niet goed bezig, of zeker niet goed genoeg.
Dat er meer dan genoeg redenen zijn om kritisch te zijn over de elektronische prikkeldraad die Google, Facebook en andere digitale supermachten in onze publieke ruimte plaatsen is bekend. Nu laat ook Unilever weten "niet te willen investeren in online platformen die verdeeldheid creëren".
Digitalisering maakt het mogelijk om wereldwijd te werken aan het ontwerpen van nieuwe, liefst zinvolle producten, die vervolgens lokaal kunnen worden vervaardigd. Dat kan zelfs in een digitale deeleconomie. Neem bijvoorbeeld een handprothese.
For twenty years now, I have been marvelling at how many mass media outlets fail to inform beyond the loose sand of countless events, short news stories, petty facts, non-events, gratuitous opinions and increasingly misleading reporting, nonsense or even lies... while there has never been so much opportunity to tmake the world more understandable.
Zou er een overheid bestaan die toestaat dat een bedrijf zijn kantoor vestigt voor haar gebouwen om dan zoveel mogelijk burgers te lokken en hen de gezochte overheidsdocumenten te leveren voor een drie, vijf of vijftien maal hogere prijs? Online gebeurt het wel.
We kennen al lang de voordelen van kennis delen, denk aan boeken en bibliotheken. Maar blijft dat lukken nu vooral Google, Facebook, Uber, Airbnb … niet ophouden hun elektronische prikkeldraad te plaatsen in wat eigenlijk de publieke ruimte van internet is?
Er is een groeiende ongerustheid over manipulatie via het internet. De allergrootste aandacht zou moeten gaan naar Google dat vrijwel synoniem staat voor ‘zoeken’ maar toestaat dat de resultaten blootstaan aan de grofste manipulatie.
In een lange open brief aan Google baas Eric Schmidt vertelt Mathias Dropfner van zijn grote angst voor Google en zijn ongeëvenaarde digitale macht in medialand.