Accueil

Afrikaanse vrouwen eisen controle over grondbezit en productiemiddelen als middel tegen honger en voedselcrisis

In de marge van de 25ste regionale Afrikaanse conferentie (ARC) van de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie FAO, die van 16 tot 20 juni plaatsvond in de Keniaanse hoofdstad Nairobi, kwamen ook vrouwen van de meest diverse Afrikaanse basisgroepen samen om zich te beraden over de actuele voedselcrisis.

Sinds de Wereldvoedseltop van 1996 wordt de essentiële rol van vrouwen in de voedselproductie en -voorziening algemeen erkend. Toch blijkt dat relatief weinig vrouwen ook eigenaar zijn van de grond die ze bewerken of van de productiemiddelen die ze gebruiken. Bovendien worden de al beperkte rechten van vrouwen extra zwaar getroffen bij privatiseringen of bij marktgerichte landhervormingen. Ook bij mijnbouwactiviteiten en grootschalige bosbouwprojecten zijn het vaak vrouwen die het zwaarst worden getroffen.

Met de recente forse stijging van de voedselprijzen krijgen alleenstaande vrouwen het moeilijk om het hoofd boven water te houden. In toenemende mate hebben Afrikaanse overheden - daarin geadviseerd door internationale instellingen en donoren - hun steun aan de voedsellandbouw teruggeschroefd en voedselsubsidies afgeschaft. Vrouwen werden daarvan het eerste slachtoffer. Hoewel tot 80 procent van de voedselproductie in Afrikaanse landen door vrouwenhanden gaat, is 60 procent van de mensen die honger lijden een vrouw. "Extra maatregelen dringen zich op om vrouwen ten volle hun rechten op grond en toegang tot productiemiddelen en natuurlijke rijkdommen te garanderen", zegt Fatou Bah van de National Youth Association for Food Security in Gambia. 

In de slotverklaring van Nairobi eisen de vrouwen onder andere dat de gelijke toegang van mannen en vrouwen tot land geen ijdele woorden blijven, maar dat Afrikaanse regeringen dringende maatregelen zouden nemen om alle discriminaties weg te werken, vooral wat betreft het erfenisrecht. Binnen de FAO zou een commissie belast moeten worden met de monitoring van alle maatregelen die overheden nemen op het vlak van voedselveiligheid en vrouwenrechten. Tegen de vergadering van staatshoofden en regeringsleiders van de Afrikaanse Unie in 2009 moet er een vooruitgangsrapport liggen met concrete stappen waarop de regeringen kunnen worden afgerekend, eisen de vrouwen. (JVC)

Klik hier voor 25th FAO Africa Regional Conference - Nairobi 2008 African Women's Statement

Regio's: 
Landen: 

Lees ook

Sub-Sahara Afrika blijft meest kwetsbare regio volgens Global Hunger Index

Nu al woont meer dan de helft van de wereldbevolking in steden. Binnen twintig jaar zal dat aandeel 60 procent bedragen. Vooral de grote steden in ontwikkelingslanden kennen een snelle aangroei met alle sociale en milieugevolgen van dien. Volgens het nieuwste rapport van het in huisvesting en verstedelijking gespecialiseerde VN-agentschap HABITAT komen er elke maand vijf miljoen stedelingen bij in de grote steden van het Zuiden.

7 oktober - Internationale Dag voor Waardig Werk: lage lonen zullen armoede doen toenemen in Kenia

Als de economische machine begint te sputteren, worden de (te) hoge loonkosten en de rigide arbeidswetgeving vaak door economen met de vinger gewezen als oorzaken van delocalisatie van bedrijven en het daarmee samenhangende verlies van banen in de productieve sectoren van de economie. Zeker in arme landen zouden gegarandeerde minimumlonen en de georganiseerde vakbonden de verdere ontwikkeling van de productieve privésector tegenwerken. Een dergelijke teneur viel in 2005 nog te lezen in het Wereldbank-rapport ‘Jobs in Kenya: Concept Note'. Robert Pollin, Mwangi we Githinji en James Heintz, onderzoekers verbonden aan het Political Economy Research Institute (PERI) van de Universiteit van Massachusetts-Amherst zijn het daarmee grondig oneens.

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.