Veruit de meeste welvaart op aarde wordt voortgebracht door ondernemende mensen en organisaties, of het nu gaat om collectief producerende levensgemeenschappen, om kleine zelfstandige boeren, handelaars of nijveraars, om coöperaties, om kleine of middelgrote ondernemingen of om grote bedrijven tot de echte multinationals. In dat geheel nemen de privé-ondernemers en bedrijven het grootste deel voor hun rekening.
In de economie leeft al langer een beweging die pleit om de ééndimensionale benadering van het ondernemen uit te breiden. Ze pleit ervoor om niet enkel aandacht te besteden aan de winstcapaciteit van de bedrijven. Bedrijven moeten ook de sociale en de ecologische balans van hun activiteiten in rekening brengen. In het Engels spreekt men van de drie P's, profit, people en planet, wat in onze taal misschien best vertaald kan worden met winst, mensen en aarde. Op elk van die drie terreinen moeten bedrijven nagaan wat hun resultaten zijn.
Maar er is geen enkele reden waarom niet alle organisaties – van multinational tot KMO, van spoorwegbedrijf tot gemeente, van school tot NGO – zouden nagaan hoe ze presteren voor de drie P’s. Dat is de visie van ‘Global Reporting Initiative’ die geen reden ziet waarom het maken van een ecologische en sociale balans niet evengoed routine en even vergelijkbaar zou moeten zijn als een financiële balans. Daarom hebben ze nu hun G3 richtlijnen klaar die een duurzaamheidsverslaggeving voor iedereen vergemakkelijken.
Global Reporting Initiative http://www.globalreporting.org
Richtlijnen voor duurzaamheidsverslaggeving https://www.globalreporting.org/standards/
Artikel over duurzaam ondernemen
