Accueil

Maak van Aviapartner toch een werknemerscoöperatie

De luchtvaart draait globaal en dat zullen vele werknemers geweten hebben. Onder andere bij Ryanair. En zeker ook bij de bagageafhandelaar Aviapartner. Dagenlang staakten de werknemers, en niet voor de eerste maal, om hun behandeling aan te klagen. Misschien is het beter om er een werknemerscoöperatie van te maken.

"We zijn moderne mijnwerkers. We werken in een schacht en met de hand laden of lossen we tot 3 ton op 40 minuten." Zo luidt het in een veelgelezen quote uit het Pala interview met een ploegbaas bagageafhandeling.

Er wordt opnieuw gewerkt, voorlopig, want een echte oplossing is er niet. Dit blijft een uiterst slecht beheerd en slecht geleid bedrijf waar het gewoon wachten is op de volgende kortsluiting.

Is dan niet de oplossing om dit bedrijf aan de werknemers over te laten? Ze zouden het altijd beter doen. Tussen bagagisten en reizigers zou geen onmachtig management de boel verzieken. Mogelijk zijn reizigers zelfs bereid om te participeren in een bedrijf dat hun de nodige diensten verzekert voor een faire prijs en met werknemers die graag en goed hun job doen omdat ze zelf hun bedrijf besturen.

Op sociale media kreeg het Pala voorstel om van Aviaparter een werknemerscoöperatie te maken, met een verwijzing naar de Mondragon coöperaties, alvast enige respons. Daar zijn werknemers al decennia de eigenaars van en de bazen in hun eigen bedrijven.

Vooral valt te hopen dat de vakbonden studeren op een dergelijk scenario ter voorbereiding van de volgende botsing die er zeker aankomt. Dan kunnen werknemers en reizigers misschien aan één zeel trekken en kan dit sociale conflict een echte oplossing krijgen. (db)
 

Lees meer in Pala woordenboek – werknemers-coöperatie met verwijzing naar meer artikels hierover.

Bron: Coöperaties. Hoe heroveren we de economie? – voor info en bestellen klik hier

Landen: 

Lees ook

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.