Klik om te vergroten
Het loopt al vijf jaar niet lekker met de menselijke ontwikkeling. En de internationale samenwerking vlot allerminst. Die feiten brengen emotierijke vragen in het Human Development Report. Waarom zitten we zo vast? Hoe de impasse doorbreken?
De feiten
Geen verbetering meer en
toenemende ongelijkheid
Zoals elk jaar bekijkt het Human Development Report 2023/2024 hoe het gesteld is met de menselijke ontwikkeling in de wereld.
Nadat de gegevens vrijwel dertig jaar een verbetering laten optekenen, is er sinds 2019 aan die trend een einde gekomen. De Human Development Index blijft hangen op het niveau van 2019.
Voor het eerst sinds de metingen groeit ook het verschil tussen de landen die het best voor de dag komen en de landen onderaan in de rangschikking. De ongelijkheid in de wereld neemt dus opnieuw toe.
Analyse
Oog voor onderlinge afhankelijkheid
en mondiale publieke goederen
Naast de feiten biedt het rapport ook ruim plaats voor analyse. Het concentreert zich vooral op het centrale vraagstuk van de enorme onderlinge afhankelijkheid in de wereld. Terecht wordt opgemerkt dat “als deglobalise (deels) mogelijk is, deplanetise onmogelijk kan”. Willen of niet, op hun Aarde delen alle mensen de gevolgen van o.a. pandemieën, biodiversiteitsverlies, klimaatverandering of ook digitalisering.
Zeker is dat het de menselijke ontwikkeling hard schaadt als de wereld die grote afhankelijkheden slecht beheert. Daarom zijn er dringend meer mondiale publieke goederen nodig, al zeker meer vrede in plaats van oorlogen en algehele vermindering van de uitstoot van broeikasgassen.
Hoe dan wel? Een volledig deel over de noodzaak om internationale samenwerking heruit te vinden en politieke polarisatie tegen te gaan wil raad brengen.
Impasse breken
In oorlog, ook met onze planeet en onszelf
Er spreekt ook niet gemaskeerd ongeduld, immense ongerustheid en onmacht uit dit rapport. Meteen al de titel Breaking the gridlock. Reimagining cooperation in a polarized world getuigt niet van achterhaalde diplomatieke voorzichtigheid.
Onomwonden stelt het voorwoord de vraag: “Waarom zitten we, ondanks alle rijkdom en technologie, zo vast?”
Wat verder staat te lezen: “How to make sense of producing a report at a time of war, not only between and within countries but also with our planet, with ourselves and with our future?
Deze visie van oorlog voeren tegen de planeet en tegen onszelf loopt opvallend parallel met de Palabrief van januari 2007 Wij zijn in oorlog... Maar anders dan we spontaan denken. Het is een troost, weliswaar mager, dat deze kijk in 2024 prominent opduikt in een basisdocument van een internationale organisatie. Want hij wijst op een trage positieve evolutie. Correct inzicht in de toestand van de wereld is immers een noodzakelijke voorwaarde voor adequaat handelen. (db)
