Waarom betogen op 20 oktober 2013? Dertig jaar later zijn kernwapens nog steeds niet weg.
We hebben biologische en chemische wapens verbannen; ook landmijnen en clustermunitie zijn er aan voor de moeite. Maar in al ons enthusiasme zijn we één wapensysteem vergeten: de meest vernietigende soort. Het is een type waarvan één bom volstaat om gelijk welke stad met één klap van de kaart te vegen, een wapentype dat geen onderscheid maakt tussen militairen en burgers, en dus per definitie in strijd met de Conventies van Genève. In strijd met het internationaal humanitair recht, dat bindend internationaal recht is. Het is een wapensysteem waarvan er nog 17.000 overblijven op deze aarde: de atoomwapens.
Geloven dat we Iran kunnen overtuigen om geen kernwapens aan te maken, terwijl we zelf op een hoop atoomwapens zitten is onszelf iets wijs maken. Laten we dus zelf beginnen. Wij hier in het Westen, binnen de NAVO, in België. Ons land huisvest een 10-20 tal B-61 kernbommen, die elk gemiddeld 30 keer krachtiger zijn dan de atoombom van Hiroshima. Geeft u dat een gevoel van veiligheid ? Of geeft die aanwezigheid van atoomwapens in ons land u eerder een gevoel van onveiligheid ?
Deze de facto illegale wapens die uit de Koude Oorlog stammen, roepen bij mij – en hopelijk ook bij u – vooral een gevoel van verontwaardiging op. Ik ben verontwaardigd dat de politieke en militaire verantwoordelijken in ons land voor en achter de schermen toegeven dat die massavernietigingswapens geen enkel militair nut meer hebben, dat iedereen inziet dat we door ze hier te laten liggen een verkeerd signaal geven aan de buitenwereld. Ik ben verontwaardigd omdat zelfs de Amerikaanse militairen toegeven dat er veiligheidsrisico’s aan verbonden zijn (daarom heeft de VS diezelfde wapens weggehaald uit Griekenland in 2001). Ik ben ook verontwaardigd over het feit dat het gigantisch veel geld kost om deze niet alleen inhumane, maar dus ook nutteloze wapens te onderhouden, en zelfs te moderniseren: de komende jaren enkel en alleen voor deze B-61 bommen – dus maar 400 van die 17.000 - : 11.000 miljoen dollar. 11 miljard dollar voor wapens die allang verwijderd hadden moeten zijn, en dit in tijde van financieel-economische crisis. Daar is maar één woord voor: kafkaiaans. Ik ben verontwaardigd over het feit dat iedereen die in dit land zijn of haar mond opendoet over deze zaak – gaande van de jaarlijkse 1.000 betogers aan de draad van Kleine Brogel, de honderden Burgemeesters voor de Vrede in ons land, alle politieke partijen in Vlaanderen (uitgezonderd het Vlaams Belang), de fine fleur van het policy establishment Jean-Luc Dehaene, Willy Claes, Louis Michel, en Guy Verhofstadt, dat die allemaal wensen dat die kernwapens uit ons land verdwijnen; dat ik nog nooit één opinie-artikel gelezen heb stellende dat die wapens hier moeten blijven. Ik ben dus verontwaardigd dat er dus enerzijds een maatschappelijke en politieke consensus bestaat over het feit dat die kernwapens moeten verdwijnen, en dat anderzijds die kernbommen hier toch – 20 jaar na de implosie van het Warschaupact – nog altijd liggen, en blijven liggen. Daarover ben ik hoogst verontwaardigd.
Onze regering heeft een duwtje in de rug nodig. Onze Belgische regering moet liefst hardop, maar zeker achter de schermen van de terugtrekking van deze wapens een prioriteit maken binnen de NAVO. Dat doet ze op dit moment niet. Dat is nochtans wat President Obama vraagt. Hij wenst een signaal vanuit Europa. Dat signaal is er momenteel niet, althans niet vanuit ons land. Een kabinetsmedewerker van Minister van Buitenlandse Zaken Reynders stelde onlangs onomwonden dat als Obama die wapens komt weghalen, de Belgische regering zich niet zal verzetten. Wat een passieve houding ! In Duitsland daarentegen heeft de regering Merkel haar verantwoordelijkheid genomen door in het Duits regeerakkoord de expliciete vraag voor de terugtrekking op te nemen. In Nederland heeft het Parlement haar verantwoordelijkheid opgenomen door in december jongstleden te stellen dat de regering van de terugtrekking een “harde doelstelling” moet maken. In Belgie moet de geinteresseerde en geëngageerde burger, moeten de sociale bewegingen, om te beginnen de vredesorganisaties haar verantwoordelijkheid opnemen. Wij hebben in het verleden gelobbyd; wij hebben 20 jaar geduld gehad.
Het is tijd voor een andere aanpak. Wij gaan opnieuw de straat op, al zal het deze keer een grasperk zijn: een happening met muziek – koppel het nuttige aan het aangename – in het Jubelpark te Brussel (bereikbaar via metro en treinstation Brussel-Schuman), en dit op zondag 20 oktober 2013. Noteer deze datum alvast nu in uw agenda.
Deze happening is een succes als de slogan Time To Go de krantenkoppen en televisiejournaals haalt. Deze happening op 20 oktober is vooral een succes als er veel volk zal zijn. Duizenden, Vlamingen en Walen. Diegenen die in de jaren tachtig erbij waren en toen niet ouder dan 60 jaar, zijn opnieuw mobiliseerbaar. De jongere garde kan via de sociale media getriggered worden. Zorg dat u er bij bent !
Ik wil tot slot een citaat van Eleanor Roosevelt aanhalen: ‘Het volstaat niet om over vrede te praten. Men moet er ook in geloven. En het volstaat niet om er in te geloven. Men moet er ook aan werken.’ Kortom, email al uw familieleden, vrienden en kennissen deze week dat ze deze datum – 20 oktober – alvast nu in hun agenda prikken. Vraag hen die mail verder te verspreiden, zodat er een (niet-nucleaire) kettingreactie ontstaat. Hang in september een affiche voor uw raam, en stuur diezelfde groep vrienden een rappel hetzelde te doen. Verspreid deze informatie in de organisaties waarin u actief bent. We doen dit niet elk jaar. Zorg dat dit een succes wordt. De vredesbeweging in Vlaanderen heeft de zuurstof, de energie die bij het organiseren van een dergelijk event vrijkomt, broodnodig.
Tom Sauer
De auteur is docent aan UA en Vredesambassadeur van Pax Christi Vlaanderen
Lees ook het artikel - De grootste Belgische betoging ooit. Neen, dat was niet de Witte Mars - klik hier
http://pala.be/nl/artikel/de-grootste-belgische-betoging-ooit-neen-dat-was-niet-de-witte-mars
Meer info - www.timetogo.be
