We denken allemaal de cijfers te kennen, maar ze blijven verbazingwekkend. De twintig procent armsten op deze wereld verdienen op het einde van de twintigste eeuw vierenzeventig keer minder dan de twintig procent rijksten. In 1960 was dat maar dertig keer minder, in 1900 zeven keer en in 1800 slechts twee à drie keer minder.
Een reportage van Dirk Barrez
Met hun activiteiten brengen bedrijven geregeld ergens ter wereld schade toe aan mensen en milieu. Om hen te dwingen mens en milieu overal te respecteren, is er het voorstel van een zorgplichtwet.
Op het platteland houden mensen niet op hun boeltje bij elkaar te pakken en hun vertrouwde stek achter te laten voor een hopelijk beter bestaan in de stad.
De Argentijnse industrie werd, op aanraden van het Internationaal Monetair Fonds, weerloos uitgeleverd aan de wereldmarkt, het resultaat is catastrofaal.
klik hier om het boek te bestellen
Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.
Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’
Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.
Daron Acemoglu, Simon Johnson en James A. Robinson zijn in oktober 2024 bekroond met wat gemakshalve de Nobelprijs Economie heet. Ze kregen die “voor hun studies over hoe instellingen worden gevormd en hoe ze welvaart beïnvloeden”.