"Als men in India massaal begint te vliegen, dan zal het niet gaan," zo vertelt onze minister van Milieu in een interview naar aanleiding van de klimaattop in Kopenhagen. Ze voegt er meteen aan toe: "Het komt er op aan samen tot een werkbaar vergelijk te komen."
Maar de eerste uitspraak verraadt een onhoudbaar standpunt waarmee dat laatste niet mogelijk is. Want hoe kan zou men kunnen verantwoorden dat Indiërs minder zouden mogen vliegen dan Europeanen? Als alle mensen gelijk zijn, hebben zij dan niet allemaal evenveel recht op de beperkte draagkracht van de aarde?
Vandaar het pleidooi in Van eiland tot wereld om iedereen van bij de geboorte zijn of haar gebruiksrechten op de aarde te geven, voor iedereen gelijk. Daar zal men het mee moeten doen, een leven lang. (1)
Voorlopig zijn vele politici die in Kopenhagen onderhandelen, daar niet van doordrongen. Voor hen is het een onaangename en te ontlopen waarheid waarmee ze vrezen niet meer herverkozen te worden. Maar eerder vroeg dan laat zal in onze wereld het gelijkheidsbeginsel ook ecologisch van kracht moeten zijn.
En de samenlevingen die vanaf nu al in dat perspectief hun huishouden ecologisch in orde brengen en o.a. af geraken van hun olieverslaving, zullen zowel zichzelf als de hele wereld daar een groot plezier mee doen. Oh ja, op dit ogenblik zijn niet de rijke en meest CO2-producerende landen best bezig met die ombouw. Neen, het is China dat nu het meest werk maakt van een ecologische economie... en straks wellicht zijn milieuoplossingen aan de wereld verkoopt.
"Over 20 of 30 jaar bestaat de plek waar wij wonen niet meer"
getuigenissen uit Bangladesh over klimaatverandering
De tijd dringt alvast, zo leren bv. deze getuigenissen uit Bangladesh.
Abu M. Kamal: Ik heb nog geweten dat er telkens 10 à 20 jaar tussen de grote overstromingen was, en nu gebeurt dat elke 3 of 2 jaar. Hetzelfde met de cyclonen.
Jahangir Haolader, visser: In de tijd van mijn vader waren er geen cyclonen, tenzij om de 15 à 20 jaar. Maar niet alle 2-3 jaar, of elk jaar, of zelfs maandelijks. Het gebeurde nauwelijks.
Munira Begum: Twee weken geleden was er nog een (grote) overstroming. Als er om de twee weken of alle twee maanden een overstroming is, kunnen we niet leven. Want hoe zullen we kunnen eten? Hoe zullen we telen, en hoe zullen we onze dieren als kip of eend kunnen kweken?
Veena Khaleque, Practical Action: Er zullen vele klimaatvluchtelingen zijn. We weten, dat als de koolstofemissies niet dalen, en de temperatuur stijgt met één of twee graden, dat de zee Bangladesh binnenkomt en bijna een vijfde van ons land zal afnemen. In deze kuststreken wonen miljoenen mensen, wel 20 of 30 miljoen. Wat zal met deze mensen gebeuren? Over 20 of 30 jaar bestaat de plek waar wij wonen niet meer. Hooguit wonen we hier nog 30 jaar. Geen twijfel mogelijk, nadien kunnen we hier niet meer leven. Deze situatie maakt me radeloos. Radeloos, omdat we dan ons land kwijt zijn. Wat ik u nu vertel, kan ik niet zeggen aan de mensen hier.
Dirk Barrez
(1) zie Van eiland tot wereld. Appèl voor een menselijke samenleving, p.156-161, klik voor uitgebreide info en bestellen
De getuigenissen komen uit de nieuwe DVD Klimaatchaos in het Zuiden. De slachtoffers aan het woord, 53 minuten, Nederlands ondertiteld, 8 euro - klik voor info en bestellen
Klik voor een uitgebreid interview met regisseur Geert De Belder
Klik voor artikel We Must Seize the Energy Opportunity or Slip Further Behind. A Primer on Global Competition in Green Technology Investments
