Home

Amerikaanse energiecoöperaties tonen andere weg

10 March 2009

Het is waar, energiecoöperaties bestaan ook bij ons. Ze zijn in de lage landen echter weinig talrijk. En hun gebundelde kracht is nog veel te beperkt. Maar het kan veel meer, en veel beter. Waarom zou het onmogelijk zijn om de oude energiemonopolies van Electrabel en anderen te doorbreken? En ze te vervangen door een netwerk van tientallen, honderden of zelfs duizenden energiecoöperaties?

Soms kijken we echt te weinig in de richting van de Verenigde Staten. Want daar bewijzen ze dat dit kan. Elektrische energiecoöperaties in handen van consumenten zijn er te vinden in bijna alle staten, van Alabama tot Wyoming. Het gaat om meer dan 930 lokale energienetwerken met samen wel veertig miljoen coöperatieve leden-eigenaars.

Maar liefst zeshonderdzestig lokale energiecoöperaties vormen samen de alliantie The Touchstone Energy Cooperatives. Het kan geen kwaad even stil te staan bij enkele van de gehanteerde principes. Want die zijn helemaal uit het zicht verdwenen in onze reguliere economie. Zo kan iedereen lid worden die gebruik kan maken van de geleverde dienst. Leden dragen verantwoordelijkheid en controleren hun coöperaties. Ze verkiezen hun vertegenwoordigers. Ze dragen op gelijke wijze bij tot het coöperatieve kapitaal en controleren dat op democratische wijze. Deze coöperaties bewaken in elk geval hun autonomie, ook wanneer ze akkoorden sluiten met overheden of beroep doen op extern kapitaal. Ze zoeken ook samenwerking van lokaal tot internationaal en behartigen, naast de belangen van hun leden, ook die van de gemeenschap.

Te mooi om helemaal waar te zijn? Wellicht, maar het is in elk geval een heel ander verhaal dan bij de energiebedrijven die dominant zijn in Europa. En de leden van deze coöperaties zijn, zo blijkt uit een consumentenonderzoek eind 2008, duidelijk meer tevreden dan de klanten van andere energiebedrijven.

Voor een goed begrip. Ook in Europa is de coöperatieve beweging op tal van terreinen lang niet dood. We komen er nog op terug. (DB, met dank aan Dirk Vansintjan)

Klik hier voor website Amerikaanse energiecoöperaties

Regio's: 
North America
Landen: 
United States
Thema: 
Economy

Lees ook

Van een nieuwe Ikea en de jobs van General Motors: de jacht op goedkope arbeid woedt heviger

16 December 2008

Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.

Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.

Canada, kolonie van de Verenigde Staten

18 November 2008

De uitspraak dat Canada een kolonie van de VS zou zijn, komt van professor Gordon Laxer. Hij zegt dat omdat zijn Canadese medeburgers geen toegang hebben tot hun eigen energiebronnen. En wie er wel over kunnen beschikken zijn de Amerikaanse buren. De uitleg is te vinden in de vrijhandelsassociatie tussen beide landen. Daarin is een clausule beland die Canada verplicht om zijn energieleveringen van olie en gas aan de VS stabiel te houden... en dit geldt zelfs wanneer de Canadese productie zou dalen.

Nu in de bioscoop: Enron en Viva Zapatero!

15 February 2006

Enron – wanneer hebzucht regeert
Dit Amerikaanse energieconcern vervalste de boeken, dreef artificieel de beurskoers omhoog, zette de Californiërs zonder stroom om de inkomsten op te drijven en was de grootste financier van de eerste kiescampagne van president Bush junior. Wanneer Enron frauduleus failliet gaat in 2002, verliezen de mensen die er werken niet alleen hun job en daarmee hun maatschappelijke status, ze spelen ook hun spaargeld kwijt want dat zijn Enron aandelen, ze zien zelfs hun pensioenen in rook opgaan want ook die bestaan uit Enron aandelen. En wanneer ze het faillissement zien aankomen, wordt het hen zelfs verboden om hun aandelen nog voor een beetje geld te verkopen. Intussen hebben de topmanagers tot honderden miljoenen dollars op zak gestoken.