Home

China verdedigt “beperkte” wapenverkoop aan Afrika

Naar aanleiding van het nieuwste bezoek van de Chinese president Hu Jintao aan acht Afrikaanse landen - waaronder Soedan – kwam vorige week ook het Chinese wapenexportbeleid onder vuur te liggen. Volgens een woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken houdt China zich strikt aan de internationale regels en levert het geen wapens aan landen in oorlog. De omvang van de wapenexport naar Afrika zou erg beperkt zijn, maar precieze cijfers ontbreken. Mensenrechtenorganisaties denken daar anders over. Vooral de toestand in de door oorlog verscheurde Soedanese regio Darfur baart zorgen. China onderhoudt al jaren goede economische contacten met het regime van president Omar al-Bashir. Een groot deel van de Soedanese olie-export gaat naar China en Khartoem kan steeds op de Chinese diplomaten rekenen als het weer eens in nauwe schoentjes komt in de VN-Veiligheidsraad. Maar levert China ook wapens die in Darfur worden ingezet? Vorig jaar november sloten beide landen nog uitgebreide handelscontracten. Dat Khartoem hoog op de agenda stond van het jongste presidentiële bezoek aan Afrika, verbaasde dan ook niemand. Vice-minister van Buitenlandse Handel, Zhai Jun, bevestigde vorige week de militaire samenwerking met Soedan, maar weigerde in details te treden. Hij zei dat China het volste recht heeft om wapens te leveren aan soevereine landen als die kunnen garanderen dat ze de wapens niet zullen doorverkopen aan derde landen. Over Darfur bleef hij op de vlakte.
Volgens een opiniestuk in de Ghanese krant ‘Ghana Chronicle’ is de Chinese wapenindustrie helemaal niet zo goed ontwikkeld als andere sectoren van de economie en heeft China op dat vlak Afrika weinig te bieden.

Bron: AFP
‘One Thing China Can't Offer Africa’ (opiniestuk Ghana Chronicle) http://allafrica.com/stories/200702020686.html

Landen: 

Lees ook

India wil dreigend invloedverlies in Afrika keren

Twee jaar nadat grote concurrent China een topontmoeting met Afrikaanse leiders organiseerde, was het vorige week de beurt aan India om de banden met Afrika nauwer aan te halen.

De allereerste India-Africa Forum Summit van 8 en 9 april in New Delhi kwam er in de eerste plaats omdat het Indiase bedrijfsleven beseft dat het zonder extra inspanningen de concurrentieslag met China aan het verliezen is in de wereldwijde zoektocht naar grondstoffen en energiebronnen. De handel tussen India en Afrika is de laatste vier jaar fors toegenomen tot 30 miljard dollar of goed voor ruim 8 procent van de totale Indiase buitenlandse handel, maar dat is toch nog maar net de helft van het Chinese handelsverkeer met Afrika.

Goedkope Chinese producten op Afrikaanse markten: Chinese handelaren in de straten van Dakar

De Chinese export draait op volle toeren. Nu al zit China op een torenhoge berg spaargeld. Toch zijn er meningsverschillen over de werkelijke economische kracht van dit grote land. De één ziet er een bewijs in dat het zich onstuitbaar ontplooit tot de dominante wereldmacht. Een andere analist wijst erop dat China vooral toch exporteert naar Afrika en ziet dit als een zwaktebod. Voor ‘rijpere' markten zou het Chinese aanbod te weinig voldoen. Analisten en specialisten, gelukkig dat ze er zijn, maar ze verschaffen niet altijd duidelijkheid... en soms zijn ze ronduit fout of creëren ze zelfs verwarring.

China ontpopt zich ook als belangrijke hulpdonor

De laatste vijf jaar heeft de handelsrelatie tussen China en Afrika een enorme sprong voorwaarts gemaakt. 800 Chinese bedrijven zijn al actief in 50 Afrikaanse landen. Nu begint China zich ook duidelijk als hulpdonor te manifesteren. Vorig jaar was het officiële Chinese hulpbudget goed voor ruim 1,8 miljard dollar en tegen 2009 moet dit minstens verdubbelen. Het leeuwendeel ervan gaat naar Afrika. Bijna alle Chinese hulp is ‘gebonden', wat wil zeggen dat Chinese firma's met eigen personeel ook de uitvoering van de toegezegde hulp verzekeren van het begin tot het einde. Een praktijk die veel westerse donoren tot voor kort ook toepasten, maar onder druk van kritiek op misbruiken geleidelijk meer en meer verlieten.

Pro-interventielobby trekt maar geen lessen uit Irak: Iran, Soedan,...

De recente uitspraken over Iran van de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Bernard Kouchner, klonken als een regelrechte oorlogsdreiging aan het adres van Teheran. De reacties in het Midden-Oosten waren unaniem zeer negatief, uitgezonderd van Israël, het enige land in de regio dat over kernwapens beschikt. Zelfs een oorlog van enkele Europese landen zonder instemming van de VN-Veiligheidsraad zou te overwegen zijn, vindt Kouchner, om koste wat het kost te voorkomen dat Iran ooit over een atoomwapen zou beschikken. Wie nog geloofde dat dergelijke gevaarlijke onzin alleen maar uit het brein van een Amerikaanse neocon kan ontspruiten, moet dringend zijn mening herzien.