Verplaatsen Belgische economische activiteiten zich naar Zuidoost-Azië? Waarschijnlijk wel, is het voorzichtige antwoord van het Federaal Planbureau. In 1995 vertoont onze handel met de Filipijnen, Hong Kong, Indonesië, Maleisië, Singapore, Taiwan, Thailand en Zuid-Korea nog een overschot van een half procent van ons bruto nationaal inkomen. We verkopen veel meer aan die landen dan we bij hen kopen. Maar acht jaar later is er geen overschot meer, wel een tekort van maar liefst een half procent van ons inkomen, volgens het Planbureau een aanwijzing van delokalisatie.
En wat met China? De snel stijgende invoer vanuit China, tien jaar geleden nog maar de helft van die van de Zuidoost-Aziatische landen, is nu reeds groter geworden. In 1995 hadden we een tekort op de handelsbalans met China van 0,3 procent van ons nationaal inkomen. In 2003 is dat deficit verviervoudigd tot 1,2 procent. Het Planbureau twijfelt niet, voor een deel is dat financiële gat in de Belgische broekzak veroorzaakt door delokalisatie.
Rapport Federaal Planbureau http://www.plan.be/nl/pub/wp/wp0516/wp0516nl.pdf
Artikel over delokalisatie http://www.ikwilniet.org/palabrief.php?showarticle=1&id=00037
Delokalisatie vanuit België naar Zuidoost-Azië en naar China?
Lees ook
De grote welvaartsscheiding: samenlevingen worden rijk of arm
Waarom zijn sommige samenlevingen rijk en andere arm? Veel belangrijker vragen zijn er niet te verzinnen. Om vooral ook de antwoorden niet te verzinnen is het goed naar de feiten te kijken. Zoals bijvoorbeeld Robert C. Allen, professor in economische geschiedenis, en nog wat collega’s talrijke jaren hebben gedaan.
Web-TV - Het mondiale uitzendkantoor. Het verhaal van Philips Hasselt
‘Oude' jobs gaan naar lageloonlanden, naar Oost-Europa of naar Azië, ‘nieuwe' jobs voor ons komen eraan in nieuwe sectoren.
Van een nieuwe Ikea en de jobs van General Motors: de jacht op goedkope arbeid woedt heviger
Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.
Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.
- 1 of 137
- volgende ›