Over de vraag of hulp ook echt helpt, zijn al vele boeken vol geschreven. Onlangs hebben twee voormalige Wereldbankmedewerkers daar nog enkele afleveringen aan toegevoegd.
Robert Calderisi heeft 20 jaar voor de Wereldbank gewerkt en was tussen 1997 en 2000 zelfs woordvoerder voor de Bank over Afrika. In zijn boek ‘The Trouble with Africa: Why Foreign Aid Isn’t Working’ (Yale University Press) rekent hij af met een aantal hardnekkige misverstanden over de rol van de Wereldbank in ontwikkeling. Niet de structurele aanpassingsprogramma’s die noodlijdende landen werden opgelegd, zijn de oorzaak van de economische neergang, maar de lage grondstoffenprijzen, de veel te beperkte productiviteit in de landbouw en de grootschalige corruptie. Volgens Calderisi weigerde het ‘politiek correcte ontwikkelingsdenken’ de verantwoordelijkheid bij het slechte beleid van Afrikaanse leiders te leggen. Hij pleit onomwonden voor een veel grotere inmenging van Wereldbank en IMF. Alleen een streng voorwaardenbeleid kan voorkomen dat geld voor ontwikkeling in verkeerde zakken terechtkomt, stelt hij.
Voor William Easterly, ook een ex-Wereldbank econoom, ligt de grootste mislukking bij de aanpak van de hulpverleners zelf. Grootse plannen voor Afrika en een voorwaardenbeleid gericht op ‘goed bestuur’ zullen niet helpen omdat ze van buitenaf worden opgedrongen aan samenlevingen die daar niet klaar voor zijn, schrijft hij in ‘The White Man’s Burden: Why The West’s Efforts To Aid The Rest Have Done So Much Ill And So Little Good’ (Oxford University Press). Internationale hulpverlening moet vooral de donors de illusie laten koesteren dat ze bekommerd zijn om de rest van de wereld en als het mislukt, krijgen de ontvangers de schuld. De Millenniumdoelstellingen noemt hij een goed voorbeeld van hoe het niet moet. De ambitieuze en brede doelstellingen maken het bijna onmogelijk om duidelijke verantwoordelijkheden vast te leggen. Alles dreigt te verzanden in een bureaucratie. Internationale instellingen en donorlanden hoeven zich immers niet politiek te verantwoorden voor hun (falend) beleid.
Spiked! : http://www.spiked-online.com/index.php?/site/article/1982/
Hulpverlening Afrika: werkt ze nu of niet?
Lees ook
Switchers in Middellandse Zeegebied, Afrika en Azië
De Switch programma's willen sociale en ecologische innovaties versterken en de transitie bevorderen naar efficiënte, circulaire en deeleconomieën. Bemoedigend maar te vroeg om de waarde echt in te schatten.
De mondiale vraag naar afgedragen kleren daalt - eindelijk
Al in de PALA reportage over Afrikaans katoen uit 2004 verzuchtte een Senegalese boerenleider: “Men moet de tweedehandskledij uit Europa die ons overspoelt, verbieden. We moeten zelf de katoen verwerken.” Tien tot vijftien jaar later krijgt hij misschien dan toch wat hij wil.
Wanneer economische groei tot meer armen leidt
Het is een paradox waar niet hard genoeg op gehamerd kan worden. Economische groei leidt op zichzelf niet tot vermindering van ongelijkheid. Zelfs een vermindering van het aantal armen in een land vloeit niet voort uit louter economische groei.
Wereldbank geeft mislukking toe ontwikkelingsprojecten bij oliepijplijn Tsjaad-Kameroen
De ontwikkelingsprojecten in het zuiden van Tsjaad die door de Wereldbankgroep werden gefinancierd om de negatieve gevolgen van de olie-exploitatie voor de lokale bevolking te compenseren, zijn z
Amerikaans antiterrorismebeleid in Sahara funest voor ontwikkeling Mali
Vorige maand maakte de Amerikaanse ambassadeur in Mali bekend dat de VS voor vijf miljoen dollar vrachtwagens en militaire uitrusting schenkt aan de Malinese strijdkrachten.
- 1 of 52
- volgende ›