Over de vraag of hulp ook echt helpt, zijn al vele boeken vol geschreven. Onlangs hebben twee voormalige Wereldbankmedewerkers daar nog enkele afleveringen aan toegevoegd.
Robert Calderisi heeft 20 jaar voor de Wereldbank gewerkt en was tussen 1997 en 2000 zelfs woordvoerder voor de Bank over Afrika. In zijn boek ‘The Trouble with Africa: Why Foreign Aid Isn’t Working’ (Yale University Press) rekent hij af met een aantal hardnekkige misverstanden over de rol van de Wereldbank in ontwikkeling. Niet de structurele aanpassingsprogramma’s die noodlijdende landen werden opgelegd, zijn de oorzaak van de economische neergang, maar de lage grondstoffenprijzen, de veel te beperkte productiviteit in de landbouw en de grootschalige corruptie. Volgens Calderisi weigerde het ‘politiek correcte ontwikkelingsdenken’ de verantwoordelijkheid bij het slechte beleid van Afrikaanse leiders te leggen. Hij pleit onomwonden voor een veel grotere inmenging van Wereldbank en IMF. Alleen een streng voorwaardenbeleid kan voorkomen dat geld voor ontwikkeling in verkeerde zakken terechtkomt, stelt hij.
Voor William Easterly, ook een ex-Wereldbank econoom, ligt de grootste mislukking bij de aanpak van de hulpverleners zelf. Grootse plannen voor Afrika en een voorwaardenbeleid gericht op ‘goed bestuur’ zullen niet helpen omdat ze van buitenaf worden opgedrongen aan samenlevingen die daar niet klaar voor zijn, schrijft hij in ‘The White Man’s Burden: Why The West’s Efforts To Aid The Rest Have Done So Much Ill And So Little Good’ (Oxford University Press). Internationale hulpverlening moet vooral de donors de illusie laten koesteren dat ze bekommerd zijn om de rest van de wereld en als het mislukt, krijgen de ontvangers de schuld. De Millenniumdoelstellingen noemt hij een goed voorbeeld van hoe het niet moet. De ambitieuze en brede doelstellingen maken het bijna onmogelijk om duidelijke verantwoordelijkheden vast te leggen. Alles dreigt te verzanden in een bureaucratie. Internationale instellingen en donorlanden hoeven zich immers niet politiek te verantwoorden voor hun (falend) beleid.
Spiked! : http://www.spiked-online.com/index.php?/site/article/1982/
Hulpverlening Afrika: werkt ze nu of niet?
Lees ook
Visies op de toekomst van Afrika
In het kader van Amsterdam Wereldboekenstad organiseert het Nederlandse Tropenmuseum op 15 mei een lezingenmiddag met debat over ‘visies op de ontwikkeling van Afrika'. Auteur, dichter en bezieler van de Afrikaanse romanreeks ‘In de Knipscheer', Jan Kees van de Werk, presenteert er zijn kijk op Afrikaanse vraagstukken en oplossingen. Van de Werk geeft in zijn nieuwste boek Sahara, stad en savanne zijn persoonlijke indrukken weer tijdens een maandenlange reis door zijn geliefde West-Afrikaanse landen Mali en Niger. Landen van dichters en koraspelers, nomaden, grote afstanden, droogte, slechte en stoffige wegen, en conflicten met de Toeareg-bevolking. Vraagstukken over de zin en onzin van ontwikkelingshulp gaat hij daarbij beslist niet uit de weg.
EU-Afrikaanse top van Lissabon kwam veel te laat
Ruim zeven jaar na de allereerste topontmoeting van staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie en Afrika (Cairo 2000) had het Portugese EU-voorzitterschap er alles aan gedaan om van de EU-Afrikatop van 8 en 9 december in Lissabon een succes te maken. Eerste minister José Sócrates sprak zelfs van een historische gebeurtenis in de wederzijdse relaties tussen de twee continenten waarin zijn land een ideale brugfunctie vervult. Maar of de hooggestemde verklaringen over een ‘nieuw strategisch partnerschap' waarin de relatie donor-ontvanger geleidelijk moet vervagen veel zullen uithalen, is de vraag. Algemeen wordt aangevoeld dat deze top veel te laat kwam.
Naar een meer coherent Europees ontwikkelingsbeleid?
Nieuwe EU-lidstaten ontdekken Afrika als donoren
Nadat begin de jaren negentig van de 20ste eeuw de ex-Oostbloklanden ontvangers geworden waren van ontwikkelingshulp - dikwijls ten koste van budgetten voor hulpprogramma’s in Afrika - zetten
Civiele maatschappij discussieert over rol China in Afrika
Niemand kan er nog naast kijken: China heeft zich de laatste jaren ontpopt tot een belangrijke speler op de Afrikaanse markt.
- ‹ vorige
- 3 of 52
- volgende ›