Home

Soitula - utopie, van dromen en realiteit

Om nog ronduit over utopieën te durven nadenken, er zelfs een heuse meerdaagse conferentie over te organiseren, moeten we een heel eind ver -  naar een eiland op de Stille Oceaankust - en zelfs een stukje Canadese geschiedenis meepikken.

In 1901 ontvluchtten een aantal Finse migranten het harde mijnleven op Vancouver Island om een utopische socialistische gemeenschap te stichten op één van de vele eilanden eromheen. Ze noemden hun dorp Sointula, naar verluidt Fins voor een ‘harmonische plek’.

De gemeenschap redde het niet, maar de utopie is niet weg. Zo bestaat de in 1909 opgerichte Coöperatieve Winkel Sointula meer dan honderd jaar later nog altijd. Die winkel is zowat het eerste wat de bezoeker die aankomt met de ferry te zien krijgt.

Nog opmerkelijker, de bevolking, voor een flink deel nabestaanden van de eerste migranten, koestert de utopische traditie. In september 2013 organiseren ze op hun eiland de conferentie ‘Culture Shock: Utopian Dreams, Hard Realities’. Om in te schrijven is het te laat, alle plaatsen zijn al lang uitverkocht.

Wat wel kan, is een bezoekje aan de website, zie hieronder. En hopelijk komen er binnenkort ook interessante conferentiebijdragen online. Utopieën zijn niet verboden :-)

Dirk Barrez

‘Culture Shock: Utopian Dreams, Hard Realities’.- conference in Sointula, Sept. 2013 - http://www.sointulan.ca/

De auteur schreef Van eiland tot wereld. Appèl voor een menselijke samenleving, een boek dat niet vies is van concrete utopieën – klik hier voor een aantrekkelijk aanbod: slechts 12 i.p.v. 19 euro, verzending inbegrepen

Regio's: 
Landen: 

Lees ook

Werknemers als ondernemers, hoe moet dat? Het nadenken waard

Bedrijven waar werknemers zelf de baas zijn, kan dat? Ja dus, die vorm van meest doorgedreven economische democratie bestaat wel degelijk, bv. in de meer dan honderd werknemerscoöperaties van Mondragon. In België zijn we er nog maar heel weinig mee vertrouwd. Dat alternatief ondernemersmodel stoot op scepsis, zeker bij traditionele ondernemers. Maar ook in de brede werknemersbeweging en bij vakbonden rijzen er vragen.

‘Als we nu eens zoals Mondragon zelf ons werk creëren.’

Als Ford het werk van tienduizend mensen wegneemt, dan is het tijd dat we zelf werk creëren, en misschien zijn daarvoor coöperatieve bedrijven meest geschikt. En dus trokken Limburgers en Kempenaars naar Mondragon, “een plek in Europa waar men er nog in slaagt om zelf koelkasten te produceren”. Mondragon is dan ook uiterst ongewoon, hier werken 83.569 mensen in wel 120 vooral industriële werknemerscoöperaties en velen zijn hun eigen baas.