Al een halve eeuw is Pakistan een zogenaamde bondgenoot van het Westen, vooral dan van de Verenigde Staten, tegen de communistische Sovjetunie, tegen de inval van die Sovjetunie in Afghanistan, en
Nu Congo eindelijk wat meer politieke stabiliteit zal kennen na jaren van oorlog en ‘overgangsregering’ wordt het ook eens tijd om na te gaan wie er al die jaren beter is geworden van d
De top van staatshoofden en regeringsleiders van de 79 ACP-landen - vroegere Europese kolonies uit Afrika, de Cariben en de Stille Oceaan - in de Soedanese hoofdstad Khartoem werd vrijdag afgeslote
De bevolking van India blijft snel toenemen. En dus heeft het land meer voedsel nodig. De oogsten van India’s belangrijkste voedselgewassen groeien nog wel.
Schrijver, historicus, politicus en vooral geëngageerd Afrikaans cultuurmonument, Joseph Ki-Zerbo, is op maandag 4 december in zijn huis in de Burkinese hoofdstad Ouagadougou overleden.
Het Wereldvoedselprogramma van de VN (WFP) heeft er in de loop van dit jaar al herhaaldelijk voor gewaarschuwd, maar nu lijkt de voedselsituatie helemaal dramatisch te worden voor de kleine boeren
Veruit de meeste welvaart op aarde wordt voortgebracht door ondernemende mensen en organisaties, of het nu gaat om collectief producerende levensgemeenschappen, om kleine zelfstandige boeren, hande
Op zondag 19 november werd Mansour Osanloo door leden van de Iraanse geheime dienst op brutale wijze gearresteerd in het oosten van Teheran toen hij samen met twee collega’s op weg was naar e
Abderrahmane Sissako, de in Mauretanië geboren, maar in Mali wonende cineast, heeft met zijn nieuwste langspeelfilm ‘Bamako’ andermaal een politiek gevoelig onderwerp aangesneden.
Wie om welke reden dan ook de wereld bereist, zal zeker al een filiaal van het koffiebedrijf Starbucks hebben gezien, een multinational die actief is in 37 landen – België en Nederland z
Uit een nieuw onderzoeksrapport van Human Rights Watch blijkt dat de regering van de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) er niet in slaagt om haar eigen arbeidswetgeving te doen toepassen.
Het Amerikaanse Wal-Mart is het grootste distributiebedrijf ter wereld. In 2005 bedroeg de omzet 310 miljard dollar. Maar of dat ook tot winst leidt? Allerminst tot sociale winst.
Is vanaf 1995 de opvolger van het vrijhandelsakkoord GATT. De Wereldhandelsorganisatie – meestal aangeduid met zijn Engelstalige afkorting WTO - is een intergouvernementele organisatie waarbinnen de ruim 151 lidstaten afspraken maken over hun onderlinge internationale handel. De WTO is machtiger geworden omdat het GATT-overlegforum is uitgegroeid tot een heuse permanente instelling met een eigen, interne rechtspraak. Bij conflicten tussen haar 151 lidstaten treden WTO-experten op als rechters die bindende uitspraken doen, en indien nodig, eveneens zware sancties uitvaardigen. In het internationale recht is dat zeer bijzonder. Het maakt van de WTO meteen één van de machtigste instellingen ter wereld. Bovendien kan de WTO meer thema’s op de onderhandelingstafel leggen dan de GATT. Naast de industriële producten, komen nu ook de landbouwproducten, diensten (zie ook GATS) en intellectuele eigendomsrechten (zie ook TRIPS) ter sprake. De Wereldhandelsorganisatie is de drijvende kracht achter de liberalisering of vrijmaking van de wereldhandel. Steeds lagere handelstarieven of handelsbarrières, dat is het devies. Of de werknemers en het milieu niet in hun rechten worden geschaad blijkt allerminst de zorg van de WTO. De fundamentele sociale rechten of arbeidsnormen kunnen geen aanspraak maken om opgenomen te geraken in haar handelsakkoorden. Als het van de WTO afhangt leven we in een wereld waarin de rechten van goederen en diensten wereldwijd afdwingbaar zijn maar niet de vakbondsvrijheid of het gezondheidsrecht van de Europeanen om de import van Amerikaans hormonenrundvlees tegen te houden. Vooral sinds de WTO-conferentie in Seattle in 1999 rijst daartegen wereldwijd protest van vakbonden, boerenbewegingen, milieuorganisaties, enzovoort verzameld in de andersglobaliseringsbeweging. Sinds de WTO conferentie in 2003 in Cancun slaagt de organisatie er niet meer in om akkoorden te sluiten. Voor het eerst vormen de ontwikkelingslanden daar een krachtig blok dat geen genoegen neemt met wat de Verenigde Staten, de Europese Unie en Japan beslissen.