Ja, waarom zijn er eigenlijk nog geen lage emissiezones voor schepen en vliegtuigen? Want hun groeiende belasting voor de planeet en bedreiging voor het klimaat zijn niet te harden.
Politiek moet niet verzinnen
waarom noodzakelijke ingrepen uitblijven,
maar zoeken naar manieren om wel in te grijpen.
Ingrijpen is dringend want de snelle groei van wat schepen en vliegtuigen uitstoten aan CO2 ondermijnt de ambitie om de opwarming van de aarde onder de twee graden te houden.
Nu al is de scheepvaart verantwoordelijk voor 2,5 à 3 procent van alle broeikasgassen. Schattingen gaan van een verdubbeling tot maar liefst een vervijfvoudiging van de uitstoot door schepen in 2050… terwijl tegen dan de totale mondiale uitstoot van broeikasgassen al fors lager zou moeten liggen. Dat is een onduldbaar scenario als we onze klimaatambities zelfs maar minimaal ernstig nemen. (1)
Een al even dramatische en onaanvaardbare evolutie kenmerkt de luchtvaart. Die veroorzaakt nu 2 procent van de uitstoot. Maar die zou in 2020 zeventig procent hoger liggen dan in 2005 en in 2050 nog eens drie tot mogelijk zelfs zeven keer meer. (2)
Stop de dooddoeners
De problemen zijn bekend, het is tijd om te handelen. Maar snel zal dan die politieke dooddoener komen: scheeps- en luchtverkeer zijn uitermate geglobaliseerd en dus is hun uitstoot niet aan banden te leggen als niet iedereen wil meedoen. Zou het? Politiek dient toch niet om te verzinnen waarom noodzakelijke ingrepen uitblijven, maar net om te blijven zoeken naar manieren om wel in te grijpen.
Tot vandaag hebben politici geen manier gevonden, zelfs niet op Europese schaal, om het al oude voorstel van een kerosinetaks (3) voor vliegtuigen in te voeren. En dus leven we in een gekke wereld waarbij het meest klimaatbedreigende transportmiddel geen enkele belasting betaalt op de verbruikte energie.
Nog een andere kans dient zich aan. Waarom doen we voor schepen en vliegtuigen niet wat bijvoorbeeld Antwerpen wel kan voor vervuilende auto’s - en waar Berlijn al op 1 januari 2008 in voor ging, samen met Keulen en Hannover – namelijk lage emissie zones creëren?
Is dat haalbaar? Ja, als de Europese Unie voldoende daadkracht zou tonen. Of als minstens een voldoende aantal Europese landen het initiatief zouden nemen om van hun havens en luchthavens steeds emissiearmere zones te maken.
Deze aanpak, liefst gecombineerd met steeds hogere energietaksen, zou veruit beter scoren dan de huidige aanpak van onder andere EU en Internationale Burgerluchtvaartorganisatie. Die concentreert zich in de eerste plaats immers op het in kaart brengen van de emissies en op het compenseren van de uitstoot via reducties elders, bv. door hernieuwbare energieproductie. Maar geen enkele compensatie maakt de reële uitstoot van vliegtuigen en schepen ongedaan, of zet die sectoren aan om hun vervuiling drastisch en snel te verminderen.
Dan is dit alternatief veel beter, het simpele voorstel om reders en vliegtuigmaatschappijen alvast vliegensvlug te laten wennen aan wat bijna normaal is voor alle automobilisten, lage emissiezones die steeds strenger worden. De wereld kan zich uitzonderingen voor schepen en vliegtuigen niet permitteren. (4)
Dirk Barrez
De auteur is hoofdredacteur van PALA.be. Zijn recentste boeken zijn TRANSITIE. Onze welvaart van morgen en Coöperaties. Hoe heroveren we de economie?
Deze opinie verscheen ook bij Knack
Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be
Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be
Bronnen
(1) Reducing emissions from the shipping sector
(2) Reducing emissions from aviation
(3) Velen stelden al voor om kerosine te belasten. Dat stond bv. al in de Pala bijdrage Het gezicht van de globalisering. Over het wereldburgerschap in onze globaliserende wereld van 30 januari 2003 en in het boek De wereld een gebruiksaanwijzing. Globalisering voor beginners uit 2004.
(4) Dit helpt ook de transitie naar de noodzakelijke circulaire economie van de toekomst, waarin veel minder materialen lineair en over grote afstanden van a naar b moeten, en producten van b naar c, en afval van c naar a of b.
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulier – klik hier
