Home

Wie zorgt morgen voor ons eten?

Wie zal ons voeden? De boeren en boerinnen uit de hele wereld? Of de industriële voedselketen van agro-industrie en grootdistributie?

Deze vraag is al oud (1) maar wordt steeds prangender. Zeker bij tal van beleidsmakers dringt het maar niet door dat onze voedseltoekomst alleen maar kan verzekerd zijn bij boeren en boerinnen die een milieuvriendelijke landbouw bedrijven.

De reële onmacht van de voedselindustrie om de wereld te voeden wordt nog eens duidelijk gemaakt in de derde editie van Who Will Feed Us? The Peasant Food Web vs. The Industrial Food Chain, een studie van ETC group. Die zoekt naar het antwoord op 24 cruciale vragen over ons voedselsysteem. Voor velen zullen het verrassende antwoorden zijn.

Waar halen de meeste mensen hun eten? Wel, twee op drie mensen rekenen daarvoor op het wereldwijde weefsel van boeren en boerinnen. Slechts één op drie steunt op de industriële voedselketen.

Wie brengt dan het meeste voedsel voort? De confronterende schatting – die steeds meer wordt aanvaard - is dat familiale landbouwers zeventig procent van al het voedsel voortbrengen.

Uiterst frappant: om het overgrote deel van al het voedsel te produceren hebben deze boeren en boerinnen amper een kwart nodig van hulpbronnen als grond, water en fossiele brandstoffen. Hun efficiëntie en duurzaamheid is dus immens veel groter.

Voor wie slecht van begrip is: de industriële voedselketen verkwanselt dus driekwart van de hulpbronnen terwijl hij voor amper dertig procent van het voedsel zorgt.

Terwijl de industriële veredelaars zowat honderdduizend variëteiten van planten controleren, verblijden landbouwers ons met maar liefst 2,1 miljoen variëteiten. Dat is dus ruim twintig keer meer.

Het zo veelzijdige boerenweefsel biedt de wereld de kans om mee de klimaatuitdaging effectief te beantwoorden, om de erosie van biodiversiteit te counteren, om honger en ondervoeding het hoofd te bieden. Met andere woorden, de boerenlandbouw biedt antwoorden op de grote mondiale vraagstukken… terwijl de industriële voedselketen daar niet in slaagt. Erger nog, hij maakt vele problemen nog groter.

Voor al wie ook in eigen regio wil werken aan een duurzame landbouw, dit rapport bevat de cijfers om voor de voeten te gooien van soms bereidwillige, en dikwijls nog blinde beleidsmakers. Het beantwoordt mee de reële macht van de voedselindustrie om politici en een groot deel van de samenleving én van de wetenschappers te blijven verblinden. (db)

(1) De vraag vormt bijvoorbeeld het onderwerp van de Pala documentaire Koe 80 heeft een probleem. Boer tegen landbouwindustrie. Deze DVD uit 2007 heeft spijtig genoeg niets aan belang ingeboet en blijft even actueel. Hij is nog steeds beschikbaar: €10, verzending inbegrepen – klik hier

Bron
Rapport ETC group Who will feed us. The Peasant Food Web vs. The Industrial Food Chain?


Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be

Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be

Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier

Een goed artikel? Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Pala nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulierklik hier

Regio's: 

Lees ook

Landbouw en natuur "lichtpuntje"? Zo schiet noodzakelijke transitie niet op

Het begrip transitie haalt volop de media, meestal in combinatie met klimaat. Ook fundamentele oplossingen belanden op tafel met de Europese 'Green Deal'. Toch dringt onvoldoende door dat transitie in zowat alle sectoren moet, zeker ook landbouw: zelfs de Vlaamse milieubeweging focust op lichtpuntjes in de marge.