Klik om schema te vergroten
English version
Corona dwingt samenlevingen tot bliksemsnel reageren. Meteen dringt de vraag hoe nu snel én meest verstandig de herleving na de acute crisis aanpakken? Want er zijn vitale keuzes te maken zoals het beveiligen van de levensnoodzakelijke basiseconomie en een betrouwbaar geldsysteem dat duurzaamheid garandeert. Dit is een meer uitgewerkte versie van deze Pala bijdrage van 25 maart 2020.
Terugkijken om alle lessen te trekken
Nooit sinds de opeenvolging van twee wereldoorlogen, verbonden door de diepste economische crisis van de 20ste eeuw, stond de menselijke samenleving zo zwaar onder druk. Het zou onvergeeflijk zijn om niet exact te willen weten wat ons is overkomen. Kunnen parlementen met hun potentiële helikopterblik dus onderzoeken hoe de coronacrisis zich heeft ontwikkeld? Wat wist wie (niet) wanneer? Wie besliste wat (niet) wanneer? Waarom kunnen vele welvarende landen niet wat Taiwan en Zuid-Korea kunnen? Kan er ethisch dieper nagedacht over ingrijpende beslissingen en aanbevelingen? … Het is cruciaal om zo de lessen van corona te leren.
Het belang van essentiële menselijke levensbronnen
Tegelijk met de lang vol te houden strijd tegen corona, is het in volle crisis cruciaal om zo snel mogelijk het herstel verstandig aan te pakken. We moeten de beste keuzes maken om samenleving en economie te laten herleven.
lucht, water, voedsel, materialen, energie,
dat is de volgorde
Daarbij helpt de nuchtere kennis dat voor het overleven en leven van mensen niets belangrijker is dan lucht, water, voedsel, materialen, energie… en wel degelijk in deze volgorde. Mensen kunnen drie minuten zonder lucht, drie dagen zonder water, drie maanden zonder eten. De meeste materialen kunnen mensen nog langer missen en zelfs vandaag verbruikt een groot deel van de mensheid vrijwel geen of zelfs geen andere energie dan voedsel.
De coronacrisis herinnert ons scherp aan het belang van deze levensbronnen in onze samenleving. Ineens is kunnen ademen brandend nieuws, eist voedseldistributie alle aandacht en is er de pijnlijke nood aan levensreddende materialen in de vorm van beademingstoestellen, maskers, beschermende kledij en geneesmiddelen. Daarnaast, corona of niet, blijven de slinkende watervoorraden aandacht eisen.
Het belang van een menselijke samenleving
Een echt menselijke samenleving draait natuurlijk om meer. Doorheen elke crisis is het cruciaal om te bouwen aan een samenleving en een economie die én sociaal én ecologisch én democratisch zijn. Ook de heropbouw en herleving na de coronashock moet dus bewaken dat we onze welvaart ecologisch duurzaam creëren en sociaal rechtvaardig verdelen.
sociaalecologisch en democratisch
Om de klip van een vermeende tegenstelling tussen beide te vermijden, spreken we best van een sociaalecologische economie. En die moet democratisch zijn, versta: samenlevingen, van lokaal tot mondiaal, moeten er greep op hebben om van hun omgeving, land, regio en de hele aarde een humane leefwereld te kunnen maken.
economisch doelmatig
Niet onbelangrijk, een duurzame toekomst die steunt op sociaalecologische en democratische ambities is gebaat bij een doelmatige aanpak en efficiëntie. Want ook in een helikoptereconomie, waar geld uit de lucht (schijnt) te vallen, zijn menselijke capaciteiten en reële hulpbronnen niet onbeperkt. Zo zal na corona de ‘keuze’ om deze in te zetten voor hardnekkig zoeken naar vaccins hoogstwaarschijnlijk en terecht een ongeziene prioriteitssprong maken. Omgekeerd kan de dure wens om vliegtuigen opnieuw volop door het mondiale luchtruim te laten razen geen voorrang claimen.
Hoe menselijke samenleving laten herleven na coronashock?
Laten we onze keuzes dan nauwkeurig afwegen op basis van het belang van vitale levensbronnen en van de ambities en waarden van een menselijke samenleving. Dan lijken de volgende prioriteiten zich op te dringen na de coronashock van de voorbije weken en maanden. Wellicht overbodig maar toch meegeven dat volledigheid niet kan op enkele pagina’s.
Beveilig de basiseconomie van essentiële producten
Een onevenwichtige economische globalisering zorgt manifest voor nadelige gevolgen, zelfs voor onveiligheid: de bevoorrading van levensnoodzakelijke producten zoals, meest acuut, mondmaskers of beademingstoestellen blijkt niet verzekerd, soms zelfs niet tussen Europese buurlanden. Zoveel onveiligheid vloekt met de eerste opdracht van elke samenleving om het bestaan van haar burgers te garanderen, hun eerste mensenrecht.
Counter dus dit veiligheidsrisico door dringend autonomie te heroveren – regionaal, nationaal en liefst vooral Europees - voor de absolute basiseconomie van essentiële goederen en diensten. Weef deze ambitie doorheen alle zogenaamde relanceplannen en zelfs crisisplannen.
Het eten van elke dag verzekeren
Ineens beseft zowat iedereen dat we elke dag moeten eten, en dus het belang van de hele voedselketen, zowel het voortbrengen, het verwerken als de distributie van eten. Kunnen we dan eindelijk de kwetsbaarheid van een overdreven internationaal voedselsysteem inzien? Met een exportgerichte, industriële landbouw die onhoudbaar olieverslaafd is, de natuur vernietigt en boeren amper inkomen oplevert of zelfs laat verhongeren.
Kunnen we dan een blitzstart maken met veel meer lokale, regionale of Europese voedselketens? Gegrondvest in een landbouw die ecologisch en sociaal duurzaam is? En waarbij de grond en de boerderijen in handen zijn van familiale landbouwers, daarin gesteund door burgers die, direct of indirect, altijd ook hun klanten zullen zijn?
We mogen bij deze inspanning niet vergeten tegelijk de snel oprukkende watercrisis te bedwingen, die is niet verdwenen. Zonder ons bord te willen overladen, zullen we simultaan ook de oprukkende biodiversiteitscatastrofe moeten aanpakken. Dat bijen en andere insecten massaal verdwijnen is een niet te negeren waarschuwing.
Ontwikkel tijdig vitale geneesmiddelen
Aan fundamentele herziening toe is ook de ontwikkeling van geneesmiddelen, en de betaalbaarheid ervan voor alle mensen. Commerciële bedrijven kunnen veel maar evengoed staat vast dat hun belangen en prioriteiten niet noodzakelijk sporen met de grootste maatschappelijke behoeften. Overheden, samenlevingen en onderzoeksinstellingen zullen veel meer initiatief moeten ontplooien als we tijdig aan de vitale vaccins of ook antibiotica willen geraken in de strijd tegen pandemieën die zich razendsnel, zoals corona, of traag maar zeker, zoals antibioticaresistentie, verspreiden.
Bij de urgente heruitvinding van ons farmaceutisch systeem hoort ook het kritische herbekijken van de verdeling van lasten en lusten. Wanneer overheden en sociale zekerheidssystemen de betrouwbare betalers zijn van geneesmiddelen, hoort de farmaceutische industrie toch niet één van de allermeest winstgevende te zijn? Dat is niet te rechtvaardigen. Al helemaal niet wanneer vaccins, in het belang van de hele mensheid, toegankelijk en dus betaalbaar moeten zijn voor alle mensen.
Veranker Belfius in de samenleving
door er publiekscoöperatie van te maken
Heel speciaal in België is er nog een grote zorg, een les die we best meenemen uit die vorige financiële crisis. Geld is een middel, zeker, maar het is van onschatbaar belang. Het is de zuurstof waarmee een economie welvaart en welzijn weet te creëren.
Onze samenleving bleek in 2008 zelfs niet in staat om de zeggenschap over haar grootste bank te behouden. Ze mag in de nasleep van de coronacrisis geen tweede systeembank verliezen onder financiële druk. Voor een duurzaam draaiende economie en voor de nu geherwaardeerde zekerheid van meer lokale en regionale bedrijvigheid, voorop levensnoodzakelijke producten en diensten, beschikken samenlevingen maar beter over krachtige financiële hefbomen.
Belfius is zulke hefboom die onze welvaartsmachinerie ondersteunt. Deze systeembank verrees uit de financiële crisis, politiek onbedoeld, als een honderd procent overheidsbank en presteert behoorlijk. Maar straks dreigt een verarmende overheid ze te verkopen en verliest onze samenleving een cruciaal welvaartsinstrument. Veel beter is het om Belfius permanent te verankeren in onze samenleving.
Hoe? Nu corona niets ondenkbaar maakt, is een tot gisteren ‘onorthodox’ voorstel vandaag misschien zelfs aantrekkelijk voor politici. Laten we van de bank Belfius wegens haar openbaar belang een coöperatie maken met als vennoten de Belgische burgers en overheden. Zo creëren we, later ook voor andere overheidsbedrijven, de mengvorm van de publiekscoöperatie waarin samenleving en politiek samen actief aan hun toekomst kunnen werken.
De transitie naar hernieuwbare energie
moet versnellen, niet stilvallen
Er is dat andere systeemrisico, één dat wereldwijd om aandacht schreeuwt. De coronacrisis lijkt even respijt te geven inzake de uitstoot van broeikasgassen. Maar we riskeren algauw terugbetaald te worden met een verhevigde klimaatcrisis als de vertragingen in de transitie naar hernieuwbare energie zich doorzetten. De overgang naar een hernieuwbaar energiesysteem mag niet stilvallen maar moet blijvend versnellen.
Heel hard te vermijden is het beschermen van de olie- en (schalie)gasbedrijven en van de grootste banken die sinds het klimaatakkoord van Parijs 2700 miljard doller investeerden in fossiele energie. De zogenaamde financiële bazooka van de overheden - goed voor vele honderden, zelfs duizenden miljarden – mag niet dienen voor het opkopen van dat schuldpapier. Dan vloeit het geld in de verkeerde richting en leggen we een strop om de snelle uitbouw van wind-, zonne- en andere hernieuwbare energie. Daar is meer dan ooit het geld nodig.
Zekerheid door circulariteit
Een wereld met corona en andere levensbedreigende virussen als het nieuwe normaal wint aan veerkracht en zekerheid wanneer hij kan steunen op een steeds meer circulaire economie. Steeds meer hulpbronnen worden dan hernieuwd in biologische kringlopen of hersteld en hergebruikt in de technische kringlopen. Hoe korter die kringlopen zijn, hoe meer bescherming ze bieden voor zware verstoringen in de mondiale economie, wat ook de oorzaken zijn: pandemieën, handelsconflicten, oorlogen, nationalisme, olieschokken, al dan niet gecreëerde materiaalschaarste, honger, ontwrichtende migratie, klimaatverandering.
Een wrang voordeel bij vele vragen die wachten
Een wrang voordeel is dat we voor alles wat urgent is, mee beroep kunnen doen op de inventiviteit en energie van zovelen die door corona zijn geïmmobiliseerd. Zij kunnen zich inzetten waar vandaag de hoogste noden zijn, zich werpen op de nieuwe uitdagingen of mee een nieuwe toekomst uittekenen en realiseren.
Want er wachten nog vele vragen.
Wat betekent covid 19 voor ons wonen en leven? Is het niet hoog tijd voor een vruchtbare gedachtewisseling over de relatie en verwevenheid tussen stad en platteland? Moeten we niet deze lente al stadsbossen beginnen aanplanten?
Moeten we de algehele mobiliteit niet herdenken? Welk investeringsbeleid hanteren we voor havens en luchthavens als de wereld aan deglobalisering toe is en minder handel drijft? Specifiek voor Vlaanderen: hoe prioritair zijn de Oosterweelwerken nog in het licht van wat zich door corona opdringt?
Hoe beschikken we morgen over de actieve en betrouwbare overheden die nodig zijn? Wat is de fiscale basis voor de slagkrachtige overheden? Met een fiscaliteit die zowel eenvoudig, eerlijk als ecologisch is?
Hoe verhouden overheid, samenleving en markt zich best tot elkaar? Zeker moeten we, tussen de onvruchtbare uitersten van staatskapitalisme en neoliberalisme, het instrument markt leren gebruiken voor haar sterktes en niet voor haar zwaktes.
Het blijft zoals altijd uitkijken voor een kwetsbare democratie. Hoe verbeteren we in alle tumult en verandering de democratie zodat ze én besluitvaardig is én de toekomst voor iedereen voorbereidt? Plus, hoe beschermen we ze?
Hoe schieten we bliksemsnel op met de natuur de noodzakelijke ruimte te geven? Zodat ze haar biodiversiteit maximaal kan herstellen. En de mensheid de natuurlijke rustgevende zekerheid daarvan kan hervinden.
Zorg- en voedselsector tonen hoeveel er heel snel mogelijk is
Het plotse verlies van zoveel grip op de werkelijkheid is vervelend en confronterend. Even waar is dat we de toekomst niet werkeloos moeten afwachten. We kunnen ze in heel grote mate blijven vormgeven. Op voorwaarde dat we de beste inzichten vertalen in klare keuzes en die snel en adequaat uitvoeren. Net de zwaarste crises bieden daarvoor de beste kansen.
De vitale sectoren die altijd volop blijven functioneren, voorop de zorg en de voedselsector, leren alvast hoeveel er heel snel mogelijk is. Dat voedt de hoop dat we ook op andere terreinen adequaat zouden kunnen reageren.
De positieve spiraal van goed reageren op crises
Het is intussen duidelijk dat de coronacrisis heel veelzijdig is. Ze ontrafelt, belast en bedreigt de samenleving en haar bestaansbasis op tal van manieren. Samenlevingen die verstandig reageren en overal ingrijpen waar nodig en wenselijk om de overal doordringende coronacrisis te boven te komen, zullen een heel plezierige ontdekking doen. Ze zullen snel positieve wisselwerkingen opmerken tussen de diverse en talrijke inspanningen voor crisisbestrijding, heropbouw en duurzame herleving.
Want we beseffen makkelijk dat crises elkaar veelal negatief beïnvloeden en de algehele crisistoestand verergeren. Maar omgekeerd kunnen verbeteringen op het ene terrein ook elders de situatie verbeteren en de crises verminderen. Ze starten een positieve spiraal van elkaar versterkende processen van heropbouw en herleving. Een coronavoorbeeld: veronderstel dat de Europese Unie nu alle hefbomen in handen neemt om, altijd opnieuw, de snelle ontwikkeling van de nodige vaccins te garanderen én, via de Wereldgezondheidsorganisatie, de bereikbaarheid ervan voor alle wereldburgers. Iedereen kan zich wel inbeelden hoe hard en hoever de positieve impact daarvan zou kunnen stralen.
Of beeld u zich in dat we straks genieten van de positieve gevolgen van corona zoals minder mobiliteitsproblemen, minder lawaai, minder luchtvervuiling, minder zieken, meer zin voor initiatief, meer respect voor zorg, meer waardering voor vitaal werk, meer menselijkheid … (bijna) zonder de vele nadelen die ons nu parten spelen.
Dirk Barrez
Dirk Barrez is hoofdredacteur van PALA.be en auteur van Transitie. Onze welvaart van morgen en 11 politieke dwaasheden. 50 jaar schuldig verzuim van onze politici.
Dit is een meer uitgewerkte versie van de Pala bijdrage van 25 maart 2020. Ze verscheen ook in het meinummer van het tijdschrift SamPol met als titel Contouren van een menselijke samenleving.
Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be
Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom
op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw – Leuven.
Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Pala nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulier – klik hier
