Officiële inflatie Eurozone:
in 1 jaar van negatief naar +4,9 procent
Klik om te vergroten
Anders dan in de financiële crisis laten de Europese centrale bankiers in de coronacrisis het geld rollen… zelfs tot daar gierende inflatie van komt met torenhoge prijsstijgingen die velen pijn doen. Maar de bank leeft in ontkenning en ‘ziet geen blijvende inflatie’.
De financiële crisis van goed tien jaar geleden veroorzaakte een zware economische crisis. Consumptie en investeringen kregen dikwijls harde klappen. De Europese overheden en centrale banken zouden de economie in de zwaarste crisisjaren compenserend kunnen stimuleren met verhoogde verstandige duurzame publieke investeringen. Maar wat dat betreft gingen ze op de financiële rem staan zodat de economische motor nog erger en veel langer sputterde. Naargelang het land verergerden ze daarmee de economische crisis, de bankencrisis, de huizencrisis, de werkloosheid, de armoede, de staatsschuld en/of de maatschappelijke en politieke onvrede.
Geen crisis is dezelfde
Je zal het zo dikwijls zien: door schade en schande geleerd bestrijden instellingen een nieuwe crisis met een aanpak die nuttig zou geweest zijn voor de vorige crisis… als dat inzicht vroeger was gekomen.
Komt dus de coronacrisis en ziedaar, volop financiële stimulering van de economie. Een goede zaak, tenzij het ‘van het goede teveel wordt’. Al snel vertalen de geopende geldsluizen zich in steeds hogere beurskoersen. Veel minder te bespeuren is nieuw dynamisme van de reële economie, laat staan de snelle noodzakelijke transitie ervan richting sociaalecologische duurzaamheid.
Dat blijkt weinig of geen probleem voor centrale bankiers.
Dan gebeurt het 'onvoorstelbare'
Wat later duiken aanwijzingen op dat prijzen stijgen. Dat is tijdelijk, reageren de bankiers die zich het fenomeen inflatie niet meer kunnen voorstellen, en ze blijven geld pompen in de economie.
Steeds talrijker zijn de signalen dat de meest uiteenlopende goederen en diensten duurder worden. Tijdelijk, aldus de bankiers, en het stimuleren gaat verder.
Zo bestrijden vele centrale bankiers, die van Europa op kop, de huidige crisis met een overdaad van wat velen in de vorige financiële crisis verzuimd hebben… Zijn ze ervan overtuigd dat ze toch echt goed bezig zijn? Willen ze ditmaal zeker niet het verwijt kunnen krijgen dat ze de economie kapot bespaard hebben?
Intussen treffen torenhoge prijsstijgingen
burgers overal snoeihard
Maar, zoals zo dikwijls, is de nieuwe crisis anders. Intussen weten burgers in de hele wereld het al geruime tijd. Zware inflatie, het 'onvoorstelbare', is voor hen een feit van elke dag, met geregeld torenhoge prijsstijgingen: van verwarming, van huizen, van huur, van transport, van voedsel zelfs… Voor wie het financieel niet breed heeft, zijn de gevolgen uiterst negatief; de stimuli van centrale banken zijn zelden voor wie arm is.
Koppig houdt Europese Centrale Bank
vol dat inflatie tijdelijk is
De prijsstijgingen zijn opgedoken in indexen, op jaarbasis tonen ze die gevreesde inflatie van ruim boven twee procent, tot het dubbele en (veel) meer. Hier en daar begint een bankier te twijfelen. Maar de stimuleringscarrousel stopt niet.
Nog harder gaat de inflatie gieren. Eindelijk gaat de misplaatste eigendunk van nogal wat centrale bankiers aan het wankelen.
Eén grote centrale bank blijft pal in de ontkenning, de Europese. Koppig houdt ze vol dat de inflatie tijdelijk is, een bewering waarvoor ze nu al het begrip 'tijdelijk' stevig moet oprekken. Vooral blijft ze volledig voorbijgaan aan de uiterst nefaste gevolgen van een al veel te hoog opgelopen inflatie voor massaal veel burgers… en voor een duurzame economie in het algemeen. (db)
De tweede paragraaf, beginnend met 'De financiële crisis...' is aangepast op 23-1-2022; zie ook het antwoord op de lezersreactie hieronder.
Bron
Europese Centrale Bank – Measuring Inflation
Zie ook
Zwakke welvaartsstaten kunnen kapseizen in coronastorm | Pala 1-6-2021
De schoothond van het geld - Politieke dwaasheden 3 | Pala 24-4-2019
Het ziekbed van Europa. Van crash tot succes tot crisis | Pala 10-12-2012
Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be
LEZERSREACTIES
(6 januari 2022)
Hallo Mr Barrez,
Ik ontving uw nieuwsbrief en las daarin iets wat volgens mij niet juist is :
Ik copieer een passus uit uw tekst :
Quote: In de financiële crisis van goed tien jaar geleden zijn overheden en centrale bankiers zo hard gaan besparen dat ze de economische motor stil legden. Naargelang het land verergerden ze nog de economische crisis, de bankencrisis, de huizencrisis, de werkloosheid, de armoede, de staatsschuld en/of de maatschappelijke en politieke onvrede. Unquote.
Dat hard gaan besparen, is volgens mij onjuist.
Ik wil U wel geloven als U me met cijfers en statistieken van Eurostat kan bewijzen dat er inderdaad verkleining is geweest van begrotingstekorten, en een daling van de overheidsschulden (ratio tegenover BBP van de gezamelijke landen van de Eurogroep).
Graag de nodige onderbouwing van uw stelling zoals gevraagd. Dank bij voorbaat
Beste groeten
LDV (naam en mailadres bekend bij de redactie)
*********************************
Antwoord van de redactie
Geachte LDV,
Beste,
Dank voor uw reactie, en uw vraag.
Het lijkt me nuttig even mijn uitgangspunt te expliciteren alvorens op uw vraag in te gaan.
Uitgangspunt: overheden zijn ultiem verantwoordelijk voor het goede functioneren van de economie, d.i. alle manieren om welvaart en welzijn te creëren en verdelen (dat uitgangspunt is o.a. verder uitgewerkt in dit artikel waarnaar ik verwees, en meer nog in dit boek).
Het is de financiële sector die de financiële crisis veroorzaakte. Maar dat kon enkel omdat overheden dat vanaf de jaren 70 mogelijk maakten en vervolgens verregaand lieten begaan.
Die crisis verstoorde grondig de economische activiteit. Overheden hadden op een verstandige sociaal en ecologisch verantwoorde wijze de welvaartsmachine kunnen stimuleren.
De realiteit is heel anders.
Vooral de economieën van zuidelijk Europa stortten in elkaar. Zij gingen meestal over tot zware bezuinigingen - al dan niet opgelegd - ook Spanje dat een relatief lage overheidsschuld had.
Meer noordelijk gelegen economieën hadden (veel) meer ruimte om de economie te stimuleren, en zo de crisis die meest toesloeg in Zuid-Europa mee te bestrijden. Maar ze deden het niet, op kop Duitsland dat vasthield aan de ‘zwarte nul’. Dat beleid van 'geen budgettaire tekorten' maakte de Europese financiële crisis nog veel erger, en o.a. Duitsland deed zichzelf tekort door te weinig te investeren in allerhande publieke infrastructuur.
Voor een aantal landen heeft u gelijk dat hun overheden in strikte zin niet bespaarden… al schuilen daarachter vaak wel degelijk forse besparingen gecombineerd met verhoogde uitgaven ten gevolge van de crisis zoals werkloosheidsuitkeringen en financiële reddingsoperaties van o.a. banken (maar geen verhoogde duurzame investeringsuitgaven). In geval van krimpende economieën (GR, I, E, P, IRL e.a.) stijgen daardoor alleen al de schuldratio’s, stijging die men overigens zelfs bij een bezuinigingsbeleid nog kan zien opduiken.
Wie de volledige economie overschouwt, en de cruciale regelende rol daarin van overheden – mijn uitgangspunt – ziet de neergang van de activiteit aan consumptie en investeringen verergeren omdat overheden ze niet opvangen of compenseren met verhoogde en verstandige duurzame investeringen.
Ik kom tot uw bedenking met betrekking tot het gebruik van het woord ‘besparen’ in dit verband. Ook al gaan vele economieën er in hun geheel op achteruit en klopt het voor vele landen dat er wel degelijk overheidsbesparingen of -bezuinigingen zijn, voor de overheidsfinanciën in strikte zin gaat dat dikwijls niet op: reële bezuinigingen worden immers meer dan gecompenseerd door de vele, hierboven al aangeraakte, lasten die de crisis legt op de overheidsuitgaven.
Het is daarom wellicht aangewezen om een beter alternatief te zoeken voor de zinsnede ‘zo hard gaan besparen dat ze de economische motor stil legden’. Dat zou het volgende kunnen zijn:
“De financiële crisis van goed tien jaar geleden veroorzaakte een zware economische crisis. Consumptie en investeringen kregen dikwijls harde klappen. Overheden en centrale banken zouden de economie in de zwaarste crisisjaren compenserend kunnen stimuleren met verhoogde verstandige duurzame publieke investeringen. Maar wat dat betreft gingen ze op de financiële rem staan zodat de economische motor nog erger en veel langer sputterde.”
Het is tien jaar later curieus om zien hoe lang centrale banken de economie blijven (bleven?) stimuleren in de heel andere context van een pandemie die nogal wat consumptie geregeld volledig onmogelijk maakt en investeringen veel trager laat realiseren door tal van bottlenecks in de wereldwijde productieketens… met het bekende inflatoire gevolg.
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom
op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw – Leuven.
Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Pala nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulier – klik hier
