De recente uitbarstingen van geweld tegen buitenlanders in Zuid-Afrika heeft de aandacht getrokken op de grote breuklijnen die bestaan in de Zuid-Afrikaanse postapartheidssamenleving. Vooral de extreme armoede waarin vele miljoenen dagelijks moeten overleven in de townships rond de grote steden is schrijnend. De fors gestegen prijzen voor basisvoedsel deden de ketel ontploffen. De analyses van de oorzaken van het xenofoob geweld lopen evenwel sterk uiteen.
Zowel vakbonden als werkgeversorganisaties zijn het erover eens dat de buitenlandse arbeidskrachten een essentiële rol spelen in de Zuid-Afrikaanse economie. Indien het geweld zou aanhouden en zou leiden tot een massale uittocht van de buitenlanders kan dat de economische sleutelsectoren diepgaand ontwrichten.
Voorzitter Senzeni Zokwana van de National Union of Mineworkers (NUM), de grootste vakbond in de mijnindustrie en lid van de COSATU-koepel, riep zijn leden zaterdag op tot kalmte en veroordeelde scherp het geweld tegen de buitenlandse arbeidskrachten. In bijna alle grote mijnen van de Witwatersrand, het industriële hart rond Johannesburg, werken traditioneel veel buitenlandse arbeiders die zich door hun jarenlange ervaring hebben gespecialiseerd. Indien zij zouden vertrekken uit angst voor het geweld zou dat onherstelbare schade toebrengen aan de productiecapaciteit. Hooggeschoolde technici zijn moeilijk te vinden hoewel de werkloosheid piekt. In de grootste goudmijn van het DRDGOLD-concern waren eind vorige week 85 procent van de arbeiders komen opdagen. Maar opvallend veel buitenlanders, vooral Mozambikanen, hadden vrijaf genomen. Sommigen dachten eraan definitief naar hun thuisland terug te keren, anderen hadden alvast uit veiligheidsoverwegingen hun familieleden naar huis gestuurd.
Websites
