Accueil

Nooit de waarheid onder ogen zien: cultuur van stilstand

11 politieke dwaasheden | 11 Cultuur van stilstand

POLITIEKE DWAASHEDEN 11

Stuitend gebrek aan parler vrai tot zelfs leugenachtigheid, angst om te handelen en de opvatting dat ‘het niet anders kan’, dat is wat de huidige politiek vooral kenmerkt.

Gebaseerd op boek 11 politieke dwaasheden

“Ik weet wat ik moet doen aan het klimaatprobleem maar niet hoe ik daarna nog verkozen geraak.”
De politicus die weet wat moet gedaan maar niet durft overtuigen, houdt op een verkozene te zijn in een representatieve democratie. Waarom? Omdat hij of zij niet meer optreedt in het algemeen belang.

“Klimaatbetogingen zijn een complot.”
Vele politici zullen zonder gêne de tien vorige dwaasheden minimaliseren, zelfs aan de kant schuiven. De politieke Pavlovreactie is er één van nooit voluit te zeggen waar het op staat. Maar wie problemen niet durft zien, kan nooit problemen oplossen.

“We zijn goed bezig met de kernuitstap.”
Zou het? Als er geen duurzaam energiesysteem is voorzien?

Het kan niet anders

Vele politici zijn talentrijk en gemotiveerd. Maar als geheel presteren ze krachteloos weinig. De redenen? Stuitend gebrek aan parler vrai over problemen en oplossingen. Angst om te handelen tot zelfs ontkenning en leugenachtigheid… en de dominante opvatting ‘het kan niet anders’.

Hun zogenaamde ‘realisme’ wil diepgaande duurzame alternatieven niet overwegen. Zo creëert de politiek zelf de grootste onvrijheid, te denken dat er geen alternatieven zijn. Ze beheerst intussen de kunst van de stilstand tot in de morbide perfectie. Wees maar zeker dat gedreven politici vaak geveld raken door ontgoocheling, frustratie en depressie – of cynisme – omdat ze de democratie zo ondergraven zien.

Zwakke samenleving

Het is een drama dat ze uit de samenleving niet de nodige hulp krijgen. De impulsen voor het goede leven in de welvaartsstaten kwamen vroeger allemaal uit de samenleving. De politiek zag zich voortgestuwd om daar succesvol op voort te bouwen. Vandaag ontbreekt het niet aan ideeën en initiatieven. Maar al meer dan 50 jaar slaagt een zwakke samenleving er niet in om nieuwe concrete utopieën vorm te geven in sterke alternatieven en om de politiek daar aanjager van te maken.

Zeker kan het anders

Gelukkig presteren sommige democratieën beter. Daarvan valt toch te leren? Zo stemt in 2017 ruim 58 procent van de Zwitsers bij referendum voor een transitie van kernenergie naar hernieuwbare energie. Ze weten dat zoiets geld kost. Maar blijkbaar rijpt het besef daar sneller dat de rekening van niet ingrijpen veel hoger ligt.

Dirk Barrez
Hoofdredacteur Pala en auteur

Lees meer over de cultuur van stilstand in het nieuwe Pala boek 11 politieke dwaasheden. 50 jaar schuldig verzuim van onze politici – slechts € 8 inclusief verzending - info en bestellen klik hier 
Vind meer info
500 jaar na Utopia, de kracht van utopieën
ESSAY - van Verontwaardiging naar Verandering: een praktische utopie
Diverse artikels verzameld onder Zwitserland

Lees ook de andere bijdragen van de artikelreeks POLITIEKE DWAASHEDEN

Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be

Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be

Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom
op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw – Leuven.
Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier

Een goed artikel? Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Pala nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulierklik hier

Landen: 

Lees ook

Van zonnepanelen tot Electrabel: vind eens een land dat slechter bezig is

Hoe zijn we in die idiotie beland dat 100.000 gezinnen die hun elektriciteit niet kunnen betalen, toch mee betalen voor zonnepanelen? En hoe is het toch mogelijk dat we gaan schimpen op gezinnen die hun spaargeld deels in zonnepanelen investeren in plaats van een zware 4x4 te kopen of geregeld naar de Caraïben te vliegen? Bespeurt u geen lachende derde? En vooral wanbeleid en zelfs nonbeleid?