Accueil

Met hoofdletter, Aarde

Af en toe deden we het al, Aarde met een hoofdletter schrijven, zoals het Engelse Earth. Want waarom Mars, Venus en Jupiter wel maar ‘aarde’ niet?

Het is vreemd om de planeet waarvan de mensen voor hun (over)leven volledig afhankelijk zijn, zonder hoofdletter te schrijven. Dit enorme belang hoort ook in de taal door te dringen.

Voortaan zal Pala consequent Aarde met een hoofdletter schrijven als de planeet Aarde wordt bedoeld. Herinner er ons maar aan indien we het een keer zouden vergeten. In de betekenis van grond blijft het uiteraard ‘aarde’.

Met die expliciete keuze sluit Pala zich aan bij een beweging en campagne die in Nederland al langer bestaan, onder andere onder impuls van Stichting Aarde – Willem Hoogendijk – Werkgroep Voetafdruk Nederland – Jan Juffermans – en het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid. Al bijna 100 organisaties en personen doen mee en staan op de lijst. (db)

Thema: 

Lees ook

Afrika Filmfestival publiceert boek over audiovisuele geschiedenis van Rwanda en Burundi

Nog tot 26 april loopt de 13de editie van het Afrika Filmfestival in Leuven en andere gemeenten van Vlaams-Brabant. Naast het grote aanbod aan speelfilms gemaakt door Afrikaanse regisseurs en documentaires over Afrika en de Afrikaanse diaspora, biedt het festival zijn expertise ook aan in de vorm van wetenschappelijke publicaties.

Vorig jaar verscheen i.s.m. Africalia het boek ‘Images & Démocratie' over de film en audiovisuele sector in Congo. Dit jaar wordt het filmverleden en heden van Rwanda en Burundi belicht onder de titel ‘Images & Paix'.

Turkije en de Europese Unie

Of Turken zich uiteindelijk ‘Europees' voelen, is niet zo duidelijk. Bij de stichting van de Turkse republiek in 1923 werd Atatürk geïnspireerd door de Franse revolutie en hij probeerde de jonge republiek in die traditie te verankeren. De nieuwe elite ging daarin mee en stortte zich bijvoorbeeld op de Europese klassieke muziek. De eigen culturele traditie zag die elite vaak als een residu van het verleden. De Europese identiteit werd gezien als een ideaal, waarvoor gevochten moest worden. In West-Europa daarentegen zien mensen hun Europese identiteit als een resultaat van eeuwen van historische ontwikkeling, dat er simpelweg is en waarvoor geen strijd geleverd hoeft te worden.

De plannen van Unesco, ons mondiale ‘ministerie' van onderwijs, wetenschap en cultuur

Unesco bepaalde de strategie voor de komende zes jaar. Er is gekozen voor vijf prioriteiten. Allereerst is er het belang van levenslange en kwalitatieve educatie voor iedereen; daarmee hangt ook de ambitie samen van kennissamenlevingen die inclusief zijn, die niemand uitsluiten; vervolgens het mobiliseren van wetenschappelijke kennis en van een beleid van duurzame ontwikkeling; culturele diversiteit en interculturele dialoog staat al even hoog op de agenda;  en hoe omgaan met nieuwe ethische vraagstukken als vijfde prioriteit.