Home

PlayFair 2008 – de keerzijde van de Chinese Olympische medaille

Volgend jaar zijn er Olympische Spelen in Peking. En dus is er blijkbaar nood aan een massa petjes, tassen en andere voorwerpen met het Olympische logo. Sinds de vorige Spelen van Athene 2004 dringen de leden van de PlayFair 2008 – campagne er bij het Internationaal Olympisch Comité (IOC) op aan de productie daarvan zou gebeuren met respect voor de arbeidsrechten.
Een onderzoek van PlayFair in vier Chinese fabrieken die Olympische artikelen onder licentie produceren, wijst nu uit dat er een loopje wordt genomen met die arbeidsrechten. Er zijn kinderen aan het werk. Werknemers verdienen amper de helft van het minimumloon. De werkgevers geven vervalste lonen op en verplichten hun werknemers om te liegen over hun loon en arbeidsomstandigheden. Verplicht overwerk en werkdagen van 12 uur, zeven dagen op zeven, het is er allemaal.
De licenties voor de Spelen 2008 zullen zowat 52 miljoen euro opbrengen. Anders dan sommige nationale Olympische comités en een aantal atleten reageert het IOC (nog) niet op de campagne. Het weigert zijn verantwoordelijkheid voor het naleven van de arbeidsrechten op te nemen.
Op 15 juni ontmoet PlayFair de voorzitter van het Peking Organiserend Comité van de Olympische Spelen.

Het volledige rapport IOC verdient geen medaille voor arbeidsrechten
http://www.schonekleren.be/downloads/RapportPlayFair2008NL.pdf
BBC web-tv-reportage Chinese fabriekseigenaar ontkent kinderarbeid – klik rechtsboven
http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6739589.stm

Landen: 

Lees ook

Van een nieuwe Ikea en de jobs van General Motors: de jacht op goedkope arbeid woedt heviger

Wereldwijd hebben allen die van werk moeten leven het moeilijk. Hun aandeel in de welvaart die we produceren gaat op de meeste plaatsen al heel lang achteruit. Dat de financiële crisis ook voor wie van kapitaal moet leven de kaarten hard anders heeft geschud, verbetert daarom nog niet de situatie bij werknemers. Op mondiale economische markten blijven ze gevangen in een heel kwetsbare positie.

Neem de werknemers van de grote Amerikaanse autobedrijven. Vooral in de Verenigde Staten is het lang bon ton geweest, en soms is het dat nog altijd, om de vakbonden te hoge lonen te verwijten en daar de reden voor het falen te zoeken. Vrijwel iedereen moet vandaag beseffen dat in de eerste plaats het management van General Motors, Ford en Chrysler hebben gefaald.

Rechten Aziatische arbeidsmigranten moeten beter worden beschermd

In Zuidoost- en Oost-Azië is arbeidsmigratie al jaren een veel voorkomend fenomeen. Miljoenen mannen en vrouwen proberen de armoede en werkloosheid in hun eigen land te ontvluchten door te gaan werken in het buitenland. Vaak worden ze het slachtoffer van uitbuiting en misbruik, zowel in het gastland, maar soms begint het al van bij de rekrutering. Zestien regeringen van Zuidoost-Aziatische landen die veel arbeidsmigratie kennen, hebben samen met UNESCAP, de Economische en Sociale Commissie van de VN voor Azië en de Pacific, en de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) een uitgebreid rapport gepubliceerd om het fenomeen beter in kaart te brengen. De belangrijkste conclusie is dat de fundamentele rechten van de arbeidsmigranten dringend beter moeten worden beschermd.

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.

Mexicaanse exporteconomie botst op China

Economisch ontwikkelen via export of via de binnenlandse markt, het is een bijna ‘eeuwige' discussie. De dramatische Mexicaanse ervaring van de jongste decennia stemt tot veel nadenken.
Vele jaren lang mikte Mexico op de ontwikkeling van de eigen economie om meer welvaart te creëren. Tot de ommezwaai van twintig jaar geleden de deuren opende voor de wereldeconomie: handel en investeringen werden vrijgemaakt, geliberaliseerd zoals dat heet. Het land wilde vooral zijn voordeel doen met een vrije toegang tot de grootste economie in de wereld, die van de Verenigde Staten. Hoeksteen van die exportgerichte keuze is de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsorganisatie die de VS, Canada en Mexico vormden in 1994.