Zoet water is een kostbaar en steeds schaarser goed. Om eraan te raken is geen inspanning te veel voor de mens. Daarvan getuigen de immense waterinvesteringen van samenlevingen overal ter wereld, vroeger en nu, van de Romeinse aquaducten tot de Aziatische geïrrigeerde rijstterrassen en de talrijke hedendaagse reuzenstuwdammen. In de tweede helft van de 20ste eeuw groeide het aantal dammen van meer dan vijftien meter hoog van 5.000 tot meer dan 40.000.
Opvallend is wel dat het huidige ‘moderne' systeem van die reuzenstuwdam misschien wel het slechtste aller tijden is: het zet veel vruchtbaar land onder water, jaagt de mensen weg, vernietigt hun leefomgeving, laat geen vruchtbaar slib meer door, vele vissoorten verdwijnen, het stuwmeer vult zich met puin en slib en dreigt na verloop van tijd onbruikbaar te worden, altijd zijn er zware en onderschatte ecologische en sociale gevolgen, al te vaak is het rendement van die bouwwerken lager dan verwacht. Toch blijft de mens verwoed dergelijke dure, onaangepaste mastodonten neerzetten.
Vooral de Wereldbank kreeg de voorbije decennia forse kritiek te slikken op haar voorkeur voor en financiering van megalomane damprojecten. De bank beweert te hebben geleerd van de vroegere fouten. Maar de praktijk wijst in een andere richting. Een rapport van International Rivers Network waarschuwt dat de Nam Theun 2-dam in Laos een heruitgave dreigt te worden van de oude mislukkingen. In Oeganda start de bouw van de controversiële Bujagali dam zonder dat is gewacht op een studie over de gevolgen voor het milieu, de bevolking en de economie.
Reuzenstuwdammen : Wereldbank leert weinig of niet van vroegere fouten
Lees ook
Stop met juichen over groeicijfers
Al heel lang groeit het besef dat louter economische groei niet te rijmen valt met een ecologische verantwoorde en sociaal rechtvaardige economie. Daarom vragen Nederlandse organisaties aan media om niet langer te juichen over BNP groeicijfers.
Twintig jaar na hoogtij antiglobalisme. En nu?
Het hoogtij van de antiglobaliseringsbeweging speelt zich twintig jaar geleden af met het Wereld Sociaal Forum en massabetogingen in Genua en elders. Wie ze wil zien herleven en echt impact hebben - want slechte globalisering is erger dan ooit - kent best de lessen van een lange geschiedenis.
De zware prijs van niet leren: klimaat, corona, waterbom…
Het valt niet te begrijpen dat nog in 2021 het klimaatrapport van het IPCC én vele media er zo hard op blijven focussen “dat de huidige klimaatverandering van mensenhand is…“ Die leerfase zou al tientallen jaren achter de rug moeten zijn.
Milieucrisis niet gebaat bij techno-fictie
Zijn er redenen om de wetenschapswereld te wantrouwen? Niet voor het analyseren van problemen, wel voor de aangeboden oplossingen. Zeven wetenschappers zijn bezorgd over het dominante pleidooi voor het doodlopend pad van eenzijdige technologische innovatie.
Aluminium is blinde vlek van auto-industrie
Het chiptekort in de mondiale productieketen van auto’s slorpt alle aandacht op. Voor het vele onheil dat de winning van bauxiet, nodig om aluminium te maken voor al die voertuigen, meebrengt, is er amper belangstelling.
- ‹ vorige
- 11 of 183
- volgende ›