De crisis die doorheen de wereld raast, is natuurlijk ook sociaal. En ze stimuleert de internationale werking van sociale bewegingen.
Daarom betogen het Internationaal Vakverbond samen met vele vakbonden op 28 maart in Londen: voor een internationaal plan voor herstel en duurzame groei dat jobs creëert en publieke investeringen verzekert; voor strenge financiële regels en nationalisering van slechte banken; voor behoud van koopkracht en tegen grotere ongelijkheid; voor een ingrijpend klimaatplan; en voor een nieuw en beter bestuurssysteem van onze mondiale economie.
Daarom organiseert het Europees Vakverbond half mei Europese actiedagen in een aantal steden. Omdat ze willen dat de G20 deze financieel-economische crisis ook aanpakt met een sociale visie die voorrang krijgt. En omdat de vakbonden van Europa een nieuw sociaal pact willen, met een sociaal gefundeerd herstelprogramma, een sterkere welvaartsstaat - na de langzame wegdeemstering daarvan de jongste decennia - en het in de sociale pas doen lopen van de financiële markten met een Europese Centrale Bank die ook wakker ligt van welvaartscreatie en werkgelegenheid.
Daarom circuleren er ook wereldwijd petities om ‘de financiële wereld op haar plaats te zetten'.
En deze crisis is al even vanzelfsprekend tevens ecologisch. Daarom beginnen vakbonden zich ondubbelzinnig uit te spreken voor een grondige aanpak van de klimaatverandering. Dat moet om ook in de toekomst onze welvaart te behouden. Zij begrijpen nu snel dat de ecologische kwestie evenzeer een sociale kwestie is.
Vele regeringen begrijpen dat nog allerminst. Voor hen komt het er enkel op aan opnieuw de economie aan de praat te krijgen, met daarvoor min of meer geschikte maatregelen. De onbeantwoorde en cruciale vraag is dan echter: welke economie? Dan lezen ze beter eens het Appèl van Antwerpen. Zomaar alles doen (of laten) om de terugvallende consumptie op te krikken, is volgens dat appèl hoogst onverstandig. Want deze crisissen maken het onmogelijk ‘gewoon' verder te doen: ze dwingen tot een ander beleid, en dus tot keuzes. Wat dan wel? Eén. De veelheid van zware crisissen die ons nu teisteren - zoals tachtig jaar geleden - vereisen dat de hele samenleving mee beslist over de richting die we uitgaan. Twee. Het is daarenboven de hoogste tijd om de koerswending richting duurzame en solidaire economie in te zetten. Drie. Een fundamenteel omgooien van ons financieel en economisch systeem, en van de inzet van technologie: ze moeten alle dienstig zijn aan een solidaire en duurzame wereld. (DB)
Websites
Klik voor website Internationaal Vakverbond met artikel Trade Unions to G20: half measures will not fix broken global economy
Klik voor campagne Let's put finance in its place
Klik voor Het appèl van Antwerpen
Klik voor ABVV Echo
