In de theehuisjes in Mandalay en Rangoon bedienen kinderen van een jaar of acht. Hele families met hun kinderen werken aan wegen. Met de handen vullen ze gaten met steengruis en teer.
Sinds 2002 bestaat het Extractive Industries Transparency Initiative (EITI) dat streeft naar een beter beheer van de natuurlijke rijkdommen zodat de opbrengsten ervan ook ten goede kunnen komen aan
Er schreven al media over en er verschenen al boeken over de duizenden Tibetanen die via de Himalaya naar Nepal of India vluchten en riskeren slachtoffer te worden van Chinese repressie.
Toen de 189 staatshoofden en regeringsleiders in september 2000 de Millenniumverklaring van de VN plechtig ondertekenden, gingen ze er nog vanuit dat de Millenniumdoelstellingen tegen 2015 zouden w
Begin deze maand was er in het Mexicaanse Monterrey voor de tweede maal de Ministeriële Dialoog over klimaatverandering, schone energie en duurzame ontwikkeling van de G8+5.
De onderhandelaars van de ACP-landen, de groep van 79 ex-kolonies uit Afrika, de Cariben en de Stille Oceaan, zijn allerminst gelukkig met de manier waarop de onderhandelingen met de Europese Unie
Precies vijf jaar nadat de Amerikaanse president Bush het toenmalige Taliban-regime in Afghanistan als eerste viseerde in zijn strijd tegen de terreur komt het land elke dag weer meer in het oog va
Het recentste rapport van de VN-Conferentie over Handel en Ontwikkeling (UNCTAD) over de economische ontwikkeling van Afrika stelt dat de beloofde verdubbeling van de ontwikkelingshulp aan het arms
Naast het legertje ambtenaren dat elke dag voor de diverse instellingen van de Europese Unie in Brussel werkt, zouden er ook ongeveer 15.000 lobbyisten actief zijn in de wandelgangen van de macht.
Over arbeidsmigratie is de laatste tijd veel te doen. Het schrikbeeld van de massale toestroom van goedkope Poolse loodgieters of Roemeense verpleegsters doemt regelmatig op.
De Keniaanse Nobelprijswinnares voor de vrede en milieuactiviste bij de Green Belt Movement, Wangari Maathai, vindt dat ontwikkelingslanden het recht moeten hebben om hun markten af te scherm
Cijfers kunnen veelzeggend én hard zijn, de Amerikaanse werknemers kunnen ervan meespreken. Alhoewel hun productiviteit flink steeg, daalde het uurloon met twee procent sinds 2003.
De Congolezen zijn de laatste jaren wel wat gewoon, maar de zware gevechten tussen Kabila- en Bemba-getrouwe militairen die Kinshasa drie dagen lang in de ban hielden en officieel 23 mensenlevens e
Op maandag 4 september verzamelden vertegenwoordigers van diverse Braziliaanse milieu- en mensenrechtenorganisaties zich voor het Nationaal Congres in de hoofdstad Brasilia om de druk op te voeren
Woord in de kijker: structureel aanpassingsprogramma
Ontwikkelingslanden die financieel in de problemen komen, moeten zeker nog in de jaren tachtig en negentig aankloppen bij het Internationaal Monetair Fonds. Heel dikwijls krijgen zij dan een structureel aanpassingsprogramma opgelegd als voorwaarde om hulp te krijgen. Het doel daarvan is om het land in staat te stellen zijn schulden terug te betalen. Altijd krijgen die landen een monetaristische politiek te slikken die de munt devalueert, de overheidsuitgaven drastisch naar beneden haalt en alle economische inspanningen op de export richt. Die zware bezuinigingen halen meer dan eens de gezondheidszorg, het onderwijs en de landbouwondersteuning onderuit. In feite verplicht men die landen elk sociaal-economisch beleid op te geven en een sociale politiek te vergeten. De forse muntdevaluatie maakt het leven veel duurder en verhoogt de schuld in reële termen. Wanneer je daarenboven zowat alle arme landen datzelfde beleid opdringt, stort je hen allemaal samen in een neerwaartse concurrentiespiraal. Een vlammende kritiek op dat beleid van het Internationaal Monetair Fonds komt van Joseph Stiglitz, de Nobelprijswinnaar economie van 2001 en voormalig topeconoom bij de Wereldbank. Heel overtuigend beschrijft hij in zijn in 2002 verschenen boek Perverse globalisering hoe het IMF tientallen landen het slechtst denkbare economische beleid opdringt. Altijd opnieuw is het resultaat een veel diepere economische crisis dan zou moeten, veel meer werkloosheid, armoede en verloren welvaartsproductie.