‘De Europese Unie wil vrijheid en ontwikkeling in de wereld bevorderen. Wij willen armoede, honger en ziekten terugdringen.’ Zo staat het in de Verklaring van Berlijn van vorige maand.
Misschien is het ook tijd om stil te staan bij de soms grote kloof tussen theorie en praktijk. De visserijakkoorden die Europa met Afrika sluit, blijken de visvoorraden te plunderen en de lokale vissers kapot te maken. Het Europese landbouwbeleid ruïneert nog altijd kleine boeren elders in de wereld met gedumpt voedsel. De economische samenwerkingsakkoorden die op stapel staan, dreigen nadelig uit te vallen voor vijfenzeventig partnerlanden uit Afrika, de Cariben en de Stille Oceaan. Toegegeven, Europa doet het veel beter dan de Verenigde Staten. Maar er blijven al te grote tegenstellingen bestaan tussen de Europese ontwikkelingspolitiek met haar mooie doelstellingen en de economische koers die de EU werkelijk vaart en opdringt aan vele landen in het Zuiden. De eerste ontwikkelingsregel zou moeten zijn: schaad andere landen niet. Die regel haalt Europa niet altijd.
IPS
Verklaring van Berlijn ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de Verdragen van Rome
http://europa.eu/50/docs/berlin_declaration_nl.pdf
